Mûmtaz KOTAN : ‘’Kapalı çeşitlemeler’’. Modaya uymak gibi bir şey. ( İKİNCİ BÖLÜM )
‘’Kapalı çeşitlemeler’’. Modaya uymak gibi bir şey. ( İKİNCİ BÖLÜM )
Anlatmaya çalıştığım olayları Güney için tali ve çok doğal görüyorum. Başka bir yerde daha geniş tartışırız. Şu unutulmamalıdır, Güney Kürdistan bizi çok yakından ilgilendiren ve bütün ömrümüzde her dönem yardım ettiğimiz ve önemsediğimiz bir alandır. Oradaki gelişmeler bizi çok mutlu ediyor.
Ortadoğu’da demokratik ve özgür bir Kürt Devleti olacaksa bu bana gurur verir. ‘’Rant Ağaları’’na inat, bütün iftira ve dedikodulara rağmen oradaki kardeşlerimizin de diğer ulusların fertleri gibi refah içinde yaşayacaklarını görmek beni sevindiriyor. En azından bunca fedakarlık ve emeklerimiz boşa gitmemiş demektir. Bir teşekkürü bile bizden esirgeyen ve olmadık karalamalar yapanların da oralarda cirit atmasına karşın, yine de sabırla hareket etmeyi elden bırakmıyorum. Ama hayretlet içindeyim. Benim şahsen bütün bir mücadele sürecinde muhtevam yazdıklarım gibiydi. Bu alandan rant toplanmasına da karşıyım. Ödenen bedellerle gelinen yerde Güney’i kendi muhtevası bakımından ele almak durumundayız. Haklarımız olduğu gibi sorumluluklarımızı da bilmeliyiz. Öyle de yapacağız.
İlk başta şunu söyleyeyim, orada uluslararası bir iradenin daha baskın olduğuna dikkat çekiyorum, yerel parti ve unsurların iradelerinin her şeye ve yüzde yüz egemen olmasını zamana bırakmak gerekiyor diye düşünüyorum. Bu anlayışla bakmasını bilmemiz gerekiyor. Bunun altını çiziyorum. Hemen oraya üşüşüp pazarcılığa yada çerçiliğe soyunanları ve bütün aile takım - taklavatını da arkalarına takmalarını, yöneticileri zor durumda bırakmalarını gerekmiyor.
Son 20 - 25 yıllık yada daha uzun bir dönemin siyasal, sosyal vb.. alt - üst oluşları içinde doğan, büyüyen yada Türkiye’de devletin kurum ve kuruluşlarında yetişmiş, bütün boyutlarında bulunmuş unsurları, yakınlarımızda olsalar bu aşamada Güneye taşımanın adı yok. Şimdi dedikodularda söylenmeye başlayan ve siyasal rekabet olarak belki görülebilecek bazı belirlemelerden çıkardığımız, Türkiye’de ‘’Jitem’’ ve benzeri kurumların görevlisi oldukları konusunda kendilerine ad takılanlar ‘’aile fertleri’’de olsalar oralarda cirit atmaları bize zarar verecektir. Güney aile kurtarma aracı değil, Kuzey için böyle görülmemelidir. Kürdistan Sorunu’nun bölgesel bazda çözümünün bir parçası ve şimdilik motor gücü olarak ele alınmalıdır. Bu nedenler ve bütünlük içinde birbiri ile ilişkisi açısından belli bir süreçten sonra, bu tür unsurların da gelmeleri belki zarar vermeyecektir, ama şimdi değil. Biz kör değiliz, Güneyle içli dışlı bir ömür yaşadık. Sorunları ve yapılması gerekeni çok iyi biliyoruz.
Panik ve telaş gösteren ve nedenleri de belli bazı arkadaşlar, Türkiyenin ‘’kendi unsurları’’nı oraya aradan kaynatarak yerleştirmesine bilerek yada bilmeden zemin hazırlıyorlar. Özellikle, Güneye komşu bazı illerde, sınır boylarında yılların ilişki ve bağımlılıkları içinde Türk istihbarat görevlisi olan, iki yanlı çalışan yada bu anda görevlendirilen unsurların sayısı azımsanamaz. Birçok insanımız ve kadrolarımız, gerek yargılama dosyalarında, gerekse siyasi vb.. ilişkilerde bunu biliyorlar. Ve şu yada bu nedenle olsun görev almış, çalışmış unsurlar nerede ve hangi nitelikte olurlarsa olsunlar çok çürümüş, dağılmış ve anlaşmalarla vb.. yüklüdürler. Bu ciddi düşünce ve öngörülerin komplo teorileri ile önünün kesilmemesini ve Güney’deki yetkili unsurlara ve kurumlara doğru, nesnel bilgi verilmesini diliyorum.
Güney Kürdistana ne gerekir sorusuna da verilecek cevap elbette var. Bugün orada uluslararası bir sermayeye büyük ihtiyaç var. Ve bu sermayeyi uluslararası kurallara ve ilişkilere göre yönetip yönlendirecek, ulusal çıkarları hesap edebilecek, koruyacak, geliştirecek sermayedarları yaratmak gerekiyor. Bununla birlikte bir devlet bürokrasisinin yaratılması ivedidir. İkisi de, ciddi ve bilimsel bir davranış, ulusal bir politika istiyor. Zaten alan birçok yabancı sermayenin yatırım yapmayı tercih ettiği bir alan. Kuzeyli’lerin orayı küçük sermayelerle kullanılmaz hale getirmeleri yanlış. Elbette bakkal, çerçi ve küçük esnafa da ihtiyaç var. İnşaat sektörüne de. Ama bunları yaparken yaratacağı zemini ve sektörün zorunlu ek parçalarını unutmamak gerekiyor. İnşaat sektörün de, gıda sektörün de vb.. olsun, Türkiye’ye bağımlı ilişkilerin oraya yerleştirilmesine aracı olunmamalıdır. Ayrıca, siyasi çatışma ve çelişkilerle de haksız rekabet ve kazanç eğilimlerinin körüklenmemesi gerekiyor. Bunlar iyi niyet yada romantik öneriler değil, gerçeklerdir. Uluslararası sermaye’nin ne demek olduğu açık. Bürokrasi’nin oluşturulması bir devlet kadro sorunudur ve bu en çok da IKDP’nin oluşturacağı bir düzeye kalıyor. Elbette, diğerlerinin de bu sürece yardımcı olmaları gerekiyor. Sonuçlarını hep birlikte göreceğiz.
Türkiye’deki MHP ( Milliyetçi Hareket Partisi ) ve devlet, hele hele sık sözü edilen ( ben TC’yi bir bütün görüyorum ) ‘’derin devlet’’ en çok Güney’de provokasyon yapabilir durumdadır. Böylesi durumlarda, güçlü bir istihbarat örgütü ile devletin yönetilip yönlendirmesine ışık tutacak ciddi, bilimsel araştırmalar yapacak, programlar çıkaracak kurum ve kuruluşlara ihtiyaç var. Provokasyonların üstesinden ancak böyle gelinebilir. Düşünün adamlar film yapıyorlar ve orada bağırarak ‘’Sevda Irak’ta Güzel’’ diyorlar. Ve ‘’İntikam Yakında’’ diyerek bitiriyorlar, utanmıyorlar. Güneyi bütün bir ömürlerinde hep işgal edilecek bir alan gördüler, oraya da Kıbrıs gibi ‘’Kuzey Irak Türk Cumhuriyeti’’ ( KITC ) kurmayı hayal ettiler.
Ama, meydana gelen de-facto durum, onların hayallerini bu kez de kursaklarında bıraktı. Zaten Irak, daha doğrusu Musul ve Kerkük rüyası şimdiki bir sevdaları değil. TC’nin ortaya çıkışı, Yunanlıların yenilgisi, ‘’Ulusal Kurtuluş Savaşı’’ da, Türklerin tarihsel yalanlarının bir ifadesidir. Musul ve Kerkük üzerine büyük devletlerin pazarlıkları ve çıkarlarının sonucu, ‘’Türk-Yunan Savaşı’’ ve diğerleri yön değiştirmiş, ortaya sınırları kafadan ve cetvelle çizilmiş de - facto devletçikler ortaya çıkmıştır. Bölge devletlerinin durumu budur ve Kürtler de bunlara serpiştirilerek, dört devletin sınırları içine hapsedilmiştir. Yaratılmış bu biçimsel sınırların sonuçlarını hep birlikte görüyoruz. Bir ulusun varlığının nesnel boyutları ortadadır. Yıllardır her açıdan vuruştuğumuz, yaralandığımız, tecrit edildiğimiz, anlatılmaz acılara ve zulümlere düçar olduğumuz Ortadoğu’da ‘’dört parçada merkezi devlet’’ anlayışımızın toplumsal özü bu tarihsel haksızlıktan geliyor. Bunu daha geniş tartışabiliriz, burada konuyu dağıtmak gerekmiyor. Evet, Irak’taki Türkmen azınlıkta, oraya ortaya çıkan sonuçlar bakımından yerleştirilmiş bir azınlık. Ama biz, Türkler gibi değil, onların bütün haklarının korunmasını bilen bir geleneğe ve toplumsal anlayışa sahibiz.
Peki, Güney’liler Kuzey için bir program yapmıyorlar mı ? Elbette yapıyorlardır. Yalnız Kuzey için değil diğer parçalar için de programlar mutlaka var, olmak zorunda. Çünkü, gelişmeler ve meydana getireceği sonuçlar Güney ile sınırlı değil! Ama bu geçmişten farklıdır, farklı olmak zorundadır. Örneğin, bizim doğal kabul ettiğimiz Kuzey Kürdistan ve diğer parçaları egemenlikleri altında turtan devletlerle ilişkiler geçmişte vardı ve yapıldığı düzeyde de gerekliydi. Türkiye açısından ele alırsak, o kadar zorunluydu ki, ‘’nefes alınacak’’ bir tek yer Türkiye ve dolayısıyla Kuzey Kürdistandı diyebiliriz. Şimdi de devam edecek, ama iki açıdan bu değişmek zorunda.
Birincisi, ilişkiler açık olmaya başladı, kapalı ilişkilerin gereği kalmadı, ‘’ekonomik bağımlık’’ da büyük ölçüde ortadan kalktı. Başka ilişkiler kuracak siyasi yada ekonomik bir Bağdat otoritesi de yok. Devlet düzeyinde resmi ilişkiler, pazar, banka işlemleri, uluslararası sermeyenin işlerliği vb.. kanalları ile olacak, ekonomik ‘’özel’’ bağımlılıklar ilişki için gerekçe olmaktan çıkmalı, çıkarılmalıdır.
İkincisi de, buna bağlı olarak istihbarat ilişkilerinin biçim değiştirmesidir. Örneğin, Kuzey parçamızda egemen olan MİT ( Milli İstihbarat Teşkilatı ), Güney’e elini kolunu sallayarak inemez artık. Eski ilişkilerde bunun sayısız çok ‘’kötü’’ örnekleri var. İlişkilerden ötürü tutuklanmalar, sorgulanmalar, iki yanlı çalışanlar vb.. geçmişte derin izler ve yaralar bırakıp geçti ! Şimdi istihbarat ilişkileri de, artık merkezi ve devlet düzeyinde olmak zorundadır,oluyorda. Nihayet, Güney’de oluşmaya başlayan Kürdistan’ı devletler düzeyinde bir tanıma, kabullenme de var. Bu nedenlerle, artık Türkiye yada Kuzey Kürdistan’da ‘’taşaron örgütlere’’ ihtiyaç kalmadı.
Hele hele gizli kapaklı çıkar ilişkileri geliştiren, ‘’kontrolsüz’’ olan, siyasal çalışma bakımından hiç bir şey yapmadıklarını yada çok sınırlı işler gerçekleştirdiklerini söyleyebileceğimiz örgütlere, eskiden kalma alışkanlıklarla bakamayız. Bunun adına parse toplamaya, rant devşirmeye gidenlerin ayrıcalıklı muamele görmeleri büyük haksızlık. Çünkü, Güney Kürdistan’a yapılanların hemen tümünü siyaset ve mücadele gereği yapılmış olarak almak gerekiyor. O nedenle, ayrıcalıklı muamele yerine, ihtiyaç duyulan çalışma alanlarının yaratılması, merkezi olarak ulusal ve devletsel resmi ilişkilerin kurulması ve kadrolaşma esas olmalıdır. Kitlesel ve legal örgütlenmeler, sivil toplum kuruluşları son derece gereklidir.
Kuzey’de mücadele içinde şu yada bu biçimde bulunmuş kadrolar arasına bir ayrım koyulacaksa, koyulması gerekiyora, tarihsel süreç itibariyle yapılanlar ve ilişkiler gözönüne mutlaka alınmalıdır. Elbette, Güney Hareketi Kuzeyle ilgili en azından vefasını da ortaya koymalıdır. Buna karşı değiliz, ancak bu uluorta ödüllendirmelerle olmaz. Ayrıca, Kuzey kadro ve örgütleri bakımından Güney’deki örgütler önünde duruş ve onların yanlısı olma konusunda eskiden somut ayrımlar vardı, bugün de var. İlişkilere baktığınızda bunu görürsünüz. Örneğin şahsen ben, yada 40 yıl içindeki siyasal hareketimiz ve çalışmalarımız açısından IKDP’nin elini hiç bırakmadık. Zorunluydu ve tarihsel olarak da doğru yaptığımızı süreç her açıdan gösterdi. Yukarıda da benzer bir açıklama yapmıştım, bir daha tekrarlayayım. Bütün bir mücadele sürecimize bakıldığında, ulusal kurtuluşumuzu, bölgesel direnmelerimizi meşru sayan, destekleyen ve dört parçada ortak mücadele anlayışını, ulusal politikayı her şeye karşın ideolojik, siyasal, bilimsel vb.. açılardan sonuna kadar korkusuzca savunduğumuz görülür. Çünkü ortak sorumluklarımız vardı, şimdi de var. Bu nedenlerle uğradığımız ağır saldırıları ve eleştirileri anlatamam, bunları unutmadık.
O nedenlerle sorunu,‘’yağ’’çekme yada başka kabullenilemeyecek düzeylere indirgemek yerine, Siyasal durmak, aynı ulusun bireyleri olarak durumu ulusal çıkarlarımız düzeyinde görmek gerekiyor. Şahsen benim, bilincim ve yeteneklerimi açısından önerilerim hep Güney Kürdistan’daki oluşum ve gelişmeler için ulusal bir politikanın ve yurtseverliğin zorunlu gereğidir, böyle de olacaktır. Olanaklarım elverdiği sürece de, hep yardım edeceğim. Önemli olan politika oluşturmak. Bu nedenle programlı hareket etmek, Güney’deki ilişki ve bağımlılıkları iyi bilmek, görmek, değerlendirebilmektir. Ulus olarak çok zor günler yaşıyoruz, bunu anlamalıyız.
Fırsatlardan istifade etmek yerine, vurkaç oynamak yerine, kalıcı olacak neler yapılabileceğini gündemde tutmak gerekiyor. Bunlar nasihat değil, tarihsel süreçte birçok ulusun karşılaştığı, birçok insanımızın düşündüğü ancak belki de dillendiremediği şeyler. Özellikle Kuzey’deki ağır yenilgimizin bedelini Güney’de yakalanmış tarihsel fırsatın önüne dikmemeye özel bir özen gösterilmelidir diyorum. Tersine, bunun bedeli ağır olacaktır. Elbette bu, karşılıklı ilişki ve politikaları da zorunlu sayıyor, bunu da göz ardı edemeyiz. ( ... )
Bazı nedenlerle, öneri ve değerlendirmelerimi hep IKDP’ni esas alarak ve onun yanında yapıyorum. Bu, onun dışındakileri yok saymak değil elbette. onların da görev ve sorumlulukları son derece ağır. Buradan önemli bir tespite gelmek istiyorum; Kuzeyliler karşısında eşit ve genel durulması gerekiyor, bunun altını kalınca çiziyorum. Ve Yalan bilgilere itibar edilmemeli, rantçılığa prim verilmemelidir diyorum.
İstihbarat açısından, ortalıkta kişisel çıkar için dolaşanlardan doğru bilgiler edinilemez, bu bilinmelidir. Dedikoduları günlük temel ve vazgeçilmez davranış biçimi sayan, Kuzeyli kadro yada sıradan kişilerin alandaki uluorta konuşma, yorum yapma ve ‘’muhabbetleri’’ sınırlandırılmalı, bunlara prim verilmemelidir.
Elbette orası Kuzeylilerin de vatanı, oraya gitmek herkesin hakkı. Bu bağlam da, partinin yada geçici de olsa yerel hükümetin ihtiyacı olanlara, hastalara, yaşlı peşmergelere, diğer parçaların mücadele sürecinden, gerilladan gelenlere, ülkesinden sürgün ve yasal olanakları olmayanlara vb.. sosyal hizmette bulunması gereklidir. Bu, hem Kürdistani bir görev, hem IKDP geleneğinin bir gereği ve hem de devletleşen bir toplumun uluslararası boyutta evrensel insan hakları düzeyindeki görevidir.. Ama kurallara bağlanmalı, gerekçeleri açık ve somut olmalı ve amacı mutlaka olmalıdır. Bu, aynı zamanda, rehabilitasyonu da öngören bir sosyal hizmete dönük de programlanmalıdır.
Kuzeyliler ne yapıyor ? En başta şunu belirteyim, gelişmeler onlara birçok açıdan şok etki yaptı. Bunun etkileri hala kendini koruyor. Mücadele içinde yorgun ve umutsuz düşen bir toplumun, diğer vatan parçasındaki bu tür gelşişmeler karşısında şoke olması ve bunu bir süre üzerinden atamaması doğal. Ama, nihayet oranında kendine özgü sorunları var, zorlukları var. Aradan bir süre geçti ve şimdi normal davranılması gerekiyor.
Azınlıkta olsa, ben ve benim gibi bazı unsurlar bakımından beklediğimiz sonuçlar ve sadece çok sevindik. Kuzeylilerin büyük bölümü, Güney’deki gelişme karşısında hala utandıklarından gerçeği söylemiyorlar. Örneğin, bizleri ‘’Barzani uşaklığı, emperyalist ajanlığı, burjuva milliyetçisi vb..’’ olarak adlandırıp, çok ağır bedeller ödettirenler, hiç bir şey olmamış gibi davranıyorlar ve ‘’baş köşeye’’ de oturmuşlar. Ne yapılmalı ?
Bence, Kuzeylileri, ayırt etmek ve öyle ele almak gerekiyor. Hepsini bir çuvala koymak doğru bir yöntem olmaz. En başta, ‘’şöyle yada böyle’’ bedel ödeyenleri diğerleri ile birlikte ele almamak gerekiyor. Biz bu ayrımı korumalıyız. Süreç açık ortada. Yine, ödenen bedeller arasında çok fark var ve bu konuda da dikkat edilmelidir diye düşünüyorum. Dolayısıyla, bir ömrü, bütün bir yaşamını herşeyi ile bedel olarak ödeyenlerin, hiç bir kaybı olmayanlarla yada birazcık olanlarla birlikte ‘’mütalaa’’ edilmesi yanlıştır. ‘’Herkes bir bedel ödedi’’ tarzında bir soyutlama adalet duygularına, siyaset bilimine ve de demokrasi anlayışına da aykırıdır.
Eğer, bütün çaba, 25 yıldır ortalıkta görünmeyen ve her şeyini, hemen her şeyini koruyabilmiş olanlarla; Kürdistan ve Kürtler için her şeyini adayanları, kaybedenleri aynı kaba koymak kötü. Elbette, mücadelede olanların yaptıkları şeyler olduğundan, eleştirileri de olabiliyor. Peki eşitlenilen bir düzeyde olmayanların, kıvırtmış olanların neyini eleştireceğiz, hangi hatalarını ? Dolayısıyla bu tür bir eşitleme, aslında büyük bir eşitsizliği, baştan ayrımı koyarak, kurulacak yeni bir toplumda tabakaları baştan yaratmaktadır. Dolayısıyla, bazıları elde ettikleri olanaklarla ietedikleri yere inip, özgür eleştiri yaparken diğerleri susuyorlar.
Yukarıda, ‘’gazeteci’’ ve ‘’yazar’’lardan söz etmiştim. Birinin röportajından kısa alıntı da almıştım. Bir iki soruyla ekleme yapmak istiyorum. Çünkü özgür eleştiri hakkı mutlaka anlaşılmalı diyorum. Adam röportaj yaptığını söylüyor, bunu kendi çıkarına ve karşıdakinin kendini abartarak övmesine ve başkalarını karalamasına yönlendiriyor. Gerçekleri ortaya çıkarmıyor, çıkmasına da engel oluyor. Büyük bir adaletsizlik ve haksızlık.
Aslında, ‘’gazetecimiz’’ başka amaçlara yönelik olmasaydı bir takım değişik sorular sorardı. Böylece, ‘’Türk denizi içindeki’’ ‘’ Kürt adacığı’’nı bu halden kurtarmış olurdu ! Örneğin aklımıza gelen bir iki soru ve cevabı;
‘’Ekleme / Yama,
S - 20 - 25 yıldır neredesiniz ? C - Valla, önce Suriye’de bulundum, sonra İskandinavya’ya geçtim. S - Suriye de neler yaptınız. Örneğin ticaret filan ? C - Eee daha çok eşim bir iki iş yaptı, mağaza açtı, S - Devam ediyor mu ? C - Uzun süre devam etti.
S - Sonra İskandinavya’da pizzacılık vb.. başladı. Daha çok ‘’yeğenleriniz’’ çalıştı tabi.. Epey para kazandınız ?
C - Evet, S - Soğuk pizza sevkiyatı filan ?
C - Yaptık, sonunda paralar.. Ver elini Türkiye.. S - Niye Kürdistan değil ?
C - Önce bir ortalığa bakalım, hop düşmeyelim dedik. Bende o göz var mı. Ben kendi çıkarımı iyi hesaplarım.Her süreçte karlı olmayı da hesaplarım. Ve baktık. Ankara’da büyük bir bina aldım, önce bir partiye kiraladım. Beni hesaba yazsınlar diye, anlıyorsun. Sonra onları attım ve kiraya verdim, kirasını alıyoruz. Bir ‘’tripleks’’ villa var dikmen sırtlarında, Ege’de bir küçük şey, yazlık yani.. S - Daha sonra Diyarbakır, niçin?
C - ‘’Memleketimiz’’ biliyorsun. Bize ihtiyaç vardır belki, orada da bir villa aldık ! Zaten benim ve eşimin eski varlığımızın hepsi yerli yerinde duruyor.
S - Unutmadan bir şey daha sorayım, DDKO döneminde ‘’Komün’’ grubundan bir ara ayrılıp, yada ‘’soğuyup’’ diyelim ‘’Şafakçılar’’la flört etmişsin diyorlar. Pazarlıkların yoğunlaştığı dönem biraz kenara da çekilmişsin. Cüneyt varmış, başka biri, asistanmışlar.. M. Çeltik ve diğerleri.. Doğu ile Komal döneminde de flört etmişsin.
Daha ‘’devletçiliği’’ kesinleşmeden ! Vb.. ve en önemlisi cezaevinde o dönem psikolojik sorunların da varmış. Eşinizin dışarıdan cezaevine baskıların yoğunlaştığı ‘’Doğu Grubu’’nun dümenine takıldığı da söyleniyor? Ve size bu tarafı tutarak baskı yapıyormuş..
C - Valla o dönemi enine boyuna tartışmalıyız, daha öncede söyledim DDKO bir dava örgütüydü.. Ben o dediğiniz grupla ilgilendim, bir ara komünü bile değiştirmeyi düşünüyordum, Beşikçi’nin bazı belirlemelerine eleştirlerim vardı. Faqi ve benzerleri de, KDP’lilerin bazıları da hoşuma gitmiyordu. Komündeki arkadaşların bazıları, Mümtaz savunmada ısrarlı idiler. Ama şunu da söylemek gerekiyor, sağolsunlar benim hem başkalarına sempati duymamı, hem de psikolojik durumumu kapalı tuttular ve ben daha sonra özellikle sivile gidince biraz düzeldim vb...
( ... )
Ne güzel..’’
Bunları sormuyor ‘’gazeteci’’, işine geleni yapıyor. Bunun için tarihsel süreci karartıyor, hem bu nedenle hem de grup çıkarına, kişisel çıkara çabaladığı için eleştiriyorum. Yoksa kimseyi küçümsediğimiz yok, tersine ben bütün hayatım boyunca böyle bir çok insanı ortaya çıkardım ve korkmadım da.. Bu nedenle maddi olanakları olan, devletin şu yada bu yerine tutunan, çevresi, aile ilişkileri, dostları, arkadaşlar vb.. ile varlık koşulları olanların istedikleri yerde ‘’trene binme’’ olanakları var ve biniyorlar.
Oradan, bindikleri yerden başlıyorlar özgürce mücadeleyi yorumlamaya.. Bir takım ilişki ve bağımlılıklar, verilmiş ödünler, en önemlisi geri dönülmesi mümkün olmayan ‘’yollar’’ olduğundan, aşağılarda gezinmek zorunda olanlar, daha öncekileri de ‘’sivrilikle’’, ‘’radikallikle’’, önlerine gelen her kavramla eleştiri de değil, suçluyorlar. Bu da haksız bir rekabettir. Bu da sisteme ve mücadele geleneğine aykırıdır.
Siz, ‘’siyasi travesti’’leri tanıyor musunuz ? Yanlış anlaşılmasın, benim travestilerin haklarına, hukuklarına, sosyal vb.. durumlarına bir diyeceğim yok. onların demoktratik olarak kendilerini ifade etmelerinden yanayım. Yalnız onların değil, bütün toplumsal kesitlerin hukukunu mutlaka gözetmek gerekiyor. Kürt toplumu içinde de, nihayet bir ulus olarak bu ve banzeri grupların mutlaka varlığını düşünürsek, horlama ve küçümseme anlamında değil, bir benzetme olarak ele alıyorum.
Kürdistan’da bu benzetmeye yakın ve çok kullanılan bir kavram var, onu kullanmak istemediğim için de ‘’dönmelere’’ ‘’siyasi travesti’’ dedim. Bunların kendilerine has psikolojik, biyolojik ve daha başka nedenlere dayalı farklılıkları, davranış biçimleri de mutlaka vardır. Ermeni, Rum, Yahudi vb.. dönmeleri de böyleydi. Kürt dönmeleri ise bir felaket...
Bunlar, muhaceret koşullarında, Diyaspora’da büyük bir ayrım yaratıyor. Örneğin, mağdurlarla, olmayanları yada az mağdurları birbirinden ayırıyor. Türkiye’ye gidenler, gitmeyenler, gidemeyenler, gitmek istemeyenler de ayrışıyor.Ya da, ‘’ülke’’ye, pardon Türkiye’ye gizli gidip gelenler de var.. Bu da şimdi başlamadı, çok öncelere dayanıyor. Bu durum, hep Türklerin ‘’kılıç kalkanlı seferleri’’ ile gerçekleşmedi. ( ! ) Kürtlerin ‘’seyrü seferleri’’ de hızlandırıldı ! Kuvvetli ‘’gerekçelere’’ de dayandırıldı. Uzun uzun açıklamalar yapıldı. Çünkü bütün bunlar mücadelenin gereklerinden kaynaklanıyordu !
Gidememek, gitmemek, hukuksal maddi vb.. sorunlar yaratmışsa, eşitsizlik buradan zaten başlamıştı. ‘’Doğal eşitsizlikti’’ bu ! Diğerlerinin ya ‘’ülke’’ ayağına Türkiye’ye gitmeye özendirilmeleri, gitmelerini kolaylaştırmak ve buna orada gerekçeler hazırlamak için, en önemli şey diğerlerini de gitmeye özendirmek yada zorlamaktı.. vb.. Bütün bunlar çok hayasız biçimde yapılıyor, yaratırılıyor. Dolayısıyla, sınıflara kategorilere ayrılarak, ‘’oradaki koşulların’’ içine oturanların, sistemle bağdaşan programları öne çıkarılıyor ve devlet’te bunu zorluyor, geliştiriyor. Görünen bu.
Yıllardır devletin bazı kademelerinde üst bürokrat, siyaset adamı, milletvekili, hatta bakan olanlar, bazı kuruluşların aracılığı ile Avrupa’ya çok gelip gittiler. Stockholm bu geliş gidişlerin en beğenilen başkentiydi.
Güney Kürdistan’a gidip gelmelerden tutun da, İran Kürdistan’ı ve son zamanlar Türkiye’ye yönelik ilişkiler ve hatta Öcalan’ın Roma seyahatinde en ilk ziyaretçiler arasında yer aldılar. Bütün bunlar tesadüf mü ?
Tesadüf değil, ama birilerinin afarozunu, tecritini gerekli kılıyor. Biz kendimizi ifade edemiyoruz, buna kimse de ses çıkarmıyor, çıkaramıyor. Niçin ? Hani demokrasi vardı ? Bizim siyasi yapılanmamızda, örgütlenmemizde hangi komünist, sosyalist yada milliyetçi, yurtsever kendisini ifade edemedi ? En üst düzeyde kendini ifade edenler, edebilenler bile ayrılık koyarak, suçlayarak kimi komünist olunmadığı, kimi milliyetçi olunmadığı gibi nedenlerle ‘’gittiler’’. Türkiye kaynaklı ‘’vakıf ve dernekler’’e kul kurban oldular. Adamlar çıkıp gelip, bizim MK üyelerine Türkiye için program önerip bir yerlere götürüyorlar, ama bütün süreç PKK eleştirisi üzerine kurulu kaçaklığa dönüşüyor. Günlük gazete planı ile MK üyeleri ile görüşmeler yapılabiliyor. Bunlar bir zamanlar bakanlık statüsünde oluşlarına bağlı olarak her yerde en öndeler ve onlara hiç bir zaman, hiç bir şey de olmuyor !
Geçmiş zamanda bazı şeyler araştırmıştık. İlginç bulduğumuz uygulamalara rastlayınca hayretler içinde kalmıştık. Hani, Kürdistan bölgeside bütün Tren ve karayolu köprülerinin şifreli tahrip kalıpları ile donatılmış olduğunu, bütün barajlar, hava limanları vb.. kadar her yerde bu uygulamaya rastlanabilir olduğunu görmüştük. Elazığ Bingöl arasındaki bir köprünün kayması ile ortaya çıkan tahrip kalıplarını somut gördüğümüzde bu teorik araştırma pratikde de ortaya çıkmıştı. Durum vahimdi. Herhangi bir durum ve başkaldırı yada benzeri hallerde, savaşta bunlar havaya uçurulacaktı ve bunların şifreleri de başta Türk Genel Kurmayı’nın elindeydi. Her dönemimizin tartışmasız ‘’Kürtçüsü’’ olan, Avrupa’daki pazarlıklarda önde olan, bizi de sadece dedikodularla arada bir ‘’sivrilikle’’ suçlayan biri o zaman bütün bunlardan haberdardı. Ama birşey yapmıyordu, yapamıyordu. Eski dönemlerde bunu haritalarla araştırıp tartıştığımız dönemler, kendilerine nasıl MGK, MİT ve de CHP gibi örgütler de yada diğer devlet partilerinde tahammül edildiği son derece önemli ! Bizi de, ötekileri de, böldüler parçaladılar.
Düşünün, TOSAV gibi kurum ve kuruluşlarda çalışma yürütenler, Kürtçü de, Komünist de olsalar ellerini kollarını sallaya sallaya Türkiye’ye gittiler ve her türlü iyi niyete mazhar oluverdiler.. Bunlardan bazıları tahribatlarını çok derinleştirdi. Açık oturumlarla, TV şovlarıyla, azılı faşist, devletçi ya da dinci grupların önde gelenleri ile Türkiye’nin bölünmezliği konusunda ortak zeminler yaratanlardan hesap bile sorulmadı, sorulmuyor. Tersine, daha da ‘’kahraman’’ olarak sunuldular, sunuluyorlar. Bu kadar senli benli olmanın hikmeti sebebi ne ? Ama bize yapılanlar kimsenin umurunda değil.
Bir küçük örnek geliyor insanın aklına. 1970 dönemiydi, 30 - 40 yılık suskunluğu parçalamıştık. Buna karşılık bize her şey söylenmişti. Mütevazi bir durumda ve bedelini ağır ödeyerek bin sayfadan fazla savunma ve o kadar da dilekçeler yazıp mahkemeye verilmiş, mazlum bir halkın varlığı, talepleri ve hukuku savunulmuştu. Genç insanların bütün varlıkları ile ve fedakarlıkla, ağır bedeller ödeyerek gerçekleştirdikleri bu süreci, mücadelemizi adamlar anılarında, söyleşilerinde vb.. bir satır ile geçiştiriyorlar, el insaf !
Bir ‘’doktor’’ ‘’siyasi anılarını’’ da yazmış, hiç ihmal eder mi, o dönemi kendi açısından anlattıkça bitiremiyor, yalanı sistemleştirmiş, ama bizi tek cümle ile ‘’usul tartışmaları ile mahkemeyi oyalama’’ olarak açıklıyor. Siz bu adama bakın! Ne diyeyim. Tarih yazmak, anı yazmak bu mu ? Ayıp denen bir şey var. Oğullarını doktor yapıyor, özel hastahane açıyor, devletin her programına konuyor, bir de PKK’ye konaklıyor. Helal olsun! Adam her yerde, ne soran ne birşey eden var ! Bizimle derdi var ve taa 1969’lardan ve biraz da 1971 - 75’lerden başlıyor.
Biz de onu yazdık, ama herkes tek taraflı anlatımı daha çok esas alıyor. Bu moda ! Öteki de ondan geri kalmıyor. Yine her dergahta bulunup, hatta Kuzey / KDP’lerin ikisinde de üye olduğunu, idare ettiğini bildiğimiz ve sonunda ölmeden önce PKK kulvarını da ziyaret ederek gitti. Kimsenin hatırı kalmadı, ne ailesine ne de kendisine bir şey de olmadı sayılır. hani. Ama, en sıradan muhalifler bile, senelerce bedel ödemelerine karşın, itelenip kakalanıyor, bu nasıl demokrasi ! Bir diğeri var ki, bir/iki aylığına cezaevine geliyor, o da 1971’lerde, ziyaret eder gibi kalıyor ve hiç bir görüşme ve yakınlığımız da yok, anılarını diziyor ve olmadık kavramlarla adam suçluyor, yazıyoruz bizi. Cevap veriyoruz, uyarıyoruz, utanmıyor.
Hani ‘’sosyalist’’ya, ‘’demokrat’’ ya bir özeleştiri bile yapmıyor. Hayret..Bu iş nereye gidecek, biz terbiye kurallarına ne zamana kadar uymak zorunda kalacağız ? Biz nasıl ulusal politika oluşturacağız ? Bununla da kalmadı, kalktı bir de bize yapılmış haksız muhalefet yanlıları ve saldırganları da ‘’meşrulaştırdı’’. Ama ben, hala saygı ile yanaşıyorum. Yetmiyor, olmuyor !
Bir de devletin öbür yanını oluştutanlar var. ‘’Biz kendi Kürtçülerimizi de bırakmayız’’ diyorlar. Ve böyle laflar ederek, bütün değerlerimizi, ulusal niteliklerimizi, kültür, dil ve sanatımızı alabora ediyorlar. İnsanı en çok rahatsız eden bir olguya değinmek istiyorum. Adamlar Kürdistan’dan çıkıp metropole geliyorlar, sanat, tiyatro vb.. derken ortaya çıkıyorlar. Bir de bakıyosunuz bizim kareografi, biçim, oyun farklıkları, enstürümanlar, giyim kuşam vb.. ile tamamen farklı olan folklorumuzu alıp, diğer azınlıklarınkilerle içiçe geçirip, karmalaştırarak sunuyorlar; ‘’Türk Folkloru’’ oluyor hepsi. Adını da koymuyorlar, bütün dünyayı da dolaşıyorlar. Bir artistik isimde takıyorlar: ‘’Anadolu Ateşi’’. Buyrun, asimilasyonun, hırsızlığı danıskası bu işe bakın siz.. Kürt oyunları demiyor, diyemiyorlar. Bu adamlar bizim değerlerimiz üzerine sanatçı oldular ve milyonları vurdular. Vuruyorlar.
Hep ‘’Kürtçüler’’ortaya sunmak yerine bunları da ‘’Doğu ve Güney Doğu Anadolu Mizanseni’’ olarak sunuyorlar. Dünyayı dolaştırıyorlar. Her türlü öz değerden yoksun, kuralları olmayan sanat yapımları ile, başkalarının yıllardır devam edip gelen folklorunu başka biçimler içinde Türkleştiriyorlar.
Eylem bu, program bu. Ne kadar ayıp ! Ne kadar kötü ! Ve zevk-ü sefa içinde de yaşamlarına devam ediyorlar. Türkiye’nin magazin yaşamının en önde gelen ‘’donjuanları’’ olarak sevgili değiştirmeye ve yaşamaya devam ediyorlar. Anneleri ve ailelerinin ise Kürdistan’da durumları bu değil.. Kimseden ses çıkmıyor ! Devletin yedeğinde olmanın bir şirazesi zaten yok, bozulsa da bozulmasa da fark etmiyor. Ama, ‘’Kürtçü’’ olmadan da bizim Kürdistan sorunlarına çomak sokanlarda var.
Artık, gerek Türkiye’de ve gerekse Avrupa’da o kadar ‘’rant ağaları’’ ve zengin olan varki bir bilseniz. Gelin Avrupa’ya bakın, tiksinti verici ve ilkel ilişkilerin hemen tümü siyaset perdesi arkasında ranta dönüşmüş. Bunun en önemli yanı da, kredi alarak, bunu faiziyle ödemek, yapılan iş gelir getirince de, haraç vermek üzerine kurulu.. Ve övünülerek anlatılan kadın - kız ilişkileri, Türkiye’de yazlıklar / kışlıklar bizim ödediğimiz bedeller üzerinde kurulu. Tutarsız ve ilkel olmaları bir yana, bazı Kürtler varki son derece yüzsüz ve saygısız da..Ölenlerin, sakat kalanların, mücadelenin boyutlarının bütün bedelleri üzerinde bu tür insanları görmek bana acı veriyor ! İnsanı ürkütüyor.
Bir karikatür vardı, arkadaşlarla hep gülerdik, kılıç kalkanlı Türkler bütün Avrupa başkentlerinin üzerine birer tane koyulmuş ve 1960’lı yıllar tarih olarak belirtilmişti. Hemen altında 40 yıl sonra bir başka resim ve aynı fotoğraflar hepsi ellerinde döner bıçağı ve döner kesiyorlar. Şimdi bizim başımıza gelene bakın. Döner piyasasının ‘’cavcavlı’’ patronluğunun bizi suçlayan, küfür eden, iftira eden ve kendimizi ifade etmemize fırsat vermeyen ‘’Kürtçülüğü’’ önünde ne kıymeti harbiyesi var ! Bu sanal alemin hovardaları Döner prodüksüyonlarının aile organizatörleri olarak da kalmıyorlar ve şimdi Güney’e de gidip rantı oradan da kapmak için ellerinden geleni yapıyorlar ve kendilerini iyi pazarlıyorlar. Örgütler, ideolojiler, siyasetin kuralları, yurtseverlik hemen hepsi rafa kalkmış durumda. Bu kötü sahneye karşı ‘’ne yani iş yapmayalım mı? ’’ diyebilirler. Hayır yapın, en radikal dönemlerde bile iş yapmaya kimse engel olnmadı. Memur arkadaşlar vardı, esnaf ve büyük müteaahhitler de vardı. Doktorlar, Avukatlar, Milletvekili olanlar da vb.. Şimdi de var.
Şimdi yeni bir moda da çıkmış. Gelenekler toplantıları. Bu da ‘’böl - yöne’tin’’ yeni versiyonudur. Benim kanım ve tecrübelerim bunu söylüyor, başka anlama alınmamasını dilerim. Zaten kendinden vazgeçmesi mümkün olmayan yapılar vardı, bir de bunlara diğerleri eklenince yine olduk 7 - 8 grup.. Ve bunlar yine ulusal bir ortak politikanın oluşmasına engel olacaklar. İsteseniz istemeseniz böyle olacak. Ayrıca, bu gelenekler ‘’haksız’’ bazı kişilerin de katılımı ile oluşuyor.
Bedel ödememiş, cezaevlerinde arkadaşlarına ihanet etmiş, itiraf yapmış yada işkence uygulamış bazı unsurları da taşıyor. 25 yıldır ortada olmayan rantçıları da taşıyor. Yıllar sonra dağılmış, bükülmüş ve nerede olduğu belli olmayan böylesi unsurlarla gelenek olur mu ? Ayrıca gerek de yok. Yani ne olursa olsun, uzun yılların yarattığı kötü zeminde gelenek yaratmak yerine, ortak politikalarda buluşmak gerekmiyor mu ? Buna engel mi var ? Bazı şeyler anlaşılmadı mı hala ? Bence programlar arasında farklar çok azaldı, kalmadı da sayılabilir. Ayrıca, ‘’gelenekler’’ neden ayrıldığımızı, neden buralara geldiğimizi, ayrılıkların nedenlerini açıklamıyorlar ? Haklı ile haksızı en basit adalet duyguları açısından bile ayırmıyorlar.Tersine, dışlama ve tecrit hüküm sürüyor. Üstelik bize haber bile vermiyorlar. Görüş te almıyorlar. Misyonu olmayanlarla gelenek yaratamazsınız baylar. En önemlisi biz bütün geleneklerin toplantılarında olmak zorundayız, bu zorunlu.Bugün bölünmeye engel olunmalıdır ve ortak politikalar etrafında durulmalıdır.
Bütün Kemalist ayrımlar vardı. Kürtlerin sosyal demokratları, sosyalistleri, komünistleri, yurtseverleri, milliyetçileri vardı. Kapitalistleri, esnafları vb. de var. Ama, Kemalist Kürtçülük olmaz diyorduk, şimdi bunu da yaratıyorlar. Aşırı taleplerle çıkılan yerlerden buraya inilecek, bunu keşfetmek gerekmiyor. Yani ‘’bölünebildiği kadar bölünsün, kendini ifade edemesin.Yazlıkları, kışlıkları, sermayesi, emeklilik vb.. işlemleri ile metropoldeki göçmenleri de zorunluluk olarak belli bir dönem içinde eritip yerleştiririz, dönenler ise bir şeye yaramaz’’. Program bu. Bunu Güney’deki gelişmeler bir ölçüde bozdu sayılabilir. Bekleyip, görelim !
Şimdi büyük Kürdistan şehirleri atılıyor. Her şeyi ile atılıyor. Aynen 1925 ve 38 dönemi gibi. O zaman gidenler gelmemişti, gelenler melezleşmiş, çökmüştü. Zaten her şey devletindi, Türkçeydi. Bu kez de, aynı program biraz değişik uygulamada.
Devlet bütün ‘’Kürtçü eski tüfekleri’’ ateşlemiş, herkes kendi dalında buna katkı sunuyor. Bu konuda uyanmak gerekiyor. Büyük şehirlerimiz suçlu kadın ve çocukların dolup taştığı birer alan ve yoksulluk had safhada. Nasıl Erzurum, Erzincan, Sivas geçmiş ayaklanmalar dönemi anti - Kürt şehirlere dönüştüyse; daha sonra Antep, Malatya, Maraş Kürdistan’ın büütünselliğinden tecrit olduysa; Şimdi Elazığ, Diyarbakır, Van vb.. üzerinde aynı oyunlar oynanıyor. Elbette, dönem, koşullar, oynatılanlar, Güney’deki gelişmeler vb.. farklı, ama oyunun çok benzer yanları var. Zaten geriye birkaç küçük il kalıyor ki, onların ticari, ekonomik, toplumsal olarak büyük şehirlere bağımlılıkları olduğundan, etkileri olmayacak. Dil bakımından da Kürtçe giderek konuşulmayan dil olmaya yönlendiriliyor, Kuzey için büyük tehlike gösteriyor !
Bu yazı ile uğraşırken bu yılın, 2006’nın Newrozu da gelip geçiyordu. Kuzey Kürdistan’daki kitlesel gösteriler devam ediyor, diğer parçalarda da. Güney Kürdistan’da ise ilk defa devlet töreni ile resmi kutlama törenlerini Kürdistan - TV’den izliyoruz.
Avrupa’da, bir bütün olarak Diyaspora’da başlayan ‘’salon toplantısı’’ Newrozlar da devam ediyor. Örgüt olduklarını söyleyen, ama 5 - 6 ‘’kişi’’nin imzaladığı afişlerle ilan edilen, yukarıda adını ettiğim ‘’tartışma formu’’ yöneticisi meşhur ‘’Editör’’ün de imzası bulunan ‘’Herne’’bölge, daha doğrusu ‘’Avrupa Newrozu’’ da 60 kişilik bir aile toplantı olarak bitti. Bütün toplantılar da benzeri biçim ve muhtevada bitecek ve hepsi hakkında ‘’sitelerde’’ ‘’çoşkulu Newroz’’dan söz edilecek, bundan kuşkum yok. Ne yapıalım ! Ne kadar yazık PKK’ ye laf etmenin, bize çamur atmanın yada ortalıkta radikalizm vb. Adına, aileler ile birlikte dolaşmanın ve Güney rantçılığının adına bu ‘’faaliyet raporu’’ da yeter ve artar bile.. Ne kadar yazık, bunca bedel ve bunca emek insanın zoruna giidiyor.
( ... )
İşte, 2006 Newrozu’nda yukarıdan beri anlatmaya çalıştığım duygular ve benzerleri ile doluyum. Her şeye karşın, Bu yılki Newroz’unda bütün Kürt ulusuna kutlu olmasını diliyorum.
Şimdilik bu kadar.
22 Mart 2006 Mümtaz KOTAN
Mûmtaz KOTAN
http://www.xoybun.com/extra/slide/Unbenannt-2.swf
http://www.pdk-xoybun.com/nuceimages/Newroz_Kurdistan_PDK_Xoybun_02.jpg
Mafê Kopîkirin &kopîbike; PDK-XOYBUN; wiha, di xizmeta, Kurd û Kurdistanê daye : Pirojeya Kurdistana Mezin, Pirojeyên Aborî û Avakirin, Pirojeyên Cand û Huner, Lêkolîna Dîroka Kurdistanê, Perwerdeya Zimanê Kurdî, Perwerdeya Zanîn û Sîyasî, Weşana Malper û TV yên Kurdistane. Tev maf parastî ne. Weşandin:: 2006-04-04 (2129 car hat xwendin) [ Vegere ] | PRINTER |
Ev malper, herî bash, bi Avant Browser, tê xuyakirin...
Download !!! 
