|
Di dirokede iro |
|
|
Rojek wek îro... 1922 0 Roj dikeve Zayîça Kevan ( 23 Çiriya Paþîn - 21 Çiriya Paþîn ).
|
|
|
|
| |
Evîn
Evîna bêmirad
Dil û mejûyê min
Naxwaze bawerke
Ji fikir û hizir û
Ramanin min,
Bêbextî û bêwefadarîya
Yarê ez kirim pincar wekî
Gihakî kelandî hîþtim liçolê.
Ji kerîþ û kendalin dilê
Minê hedimî dlop dilop
Xwîna reþ dikiþe,
Nizam çima wazerbûm
Bûme þima? Û xercî bûm
Wekî çaqirên devên çeman?
Di mejûyê serê min de
hertim dilive navê te
dikim nakim ji bîr naçe
xem û xeyalên te,
tu bûye dilopek ji xwîna
jîyanê û xwe veþartî
di dilê min.
ezê herim bibîm mêvanê
seydvanê pezkuvîyan
Sîymend û Xecê, gilîkim
Ji evîna bêmirad, diberbanga
Êvarê de
Derkevim ser çîyayê
Sîpanê sirkim li gola Wanê li
Ava hêþîn û zelal, mêzekim
Li firîna çivîkan ji giravê bo
Giravek din. Roj berbiavaye
Rûyë esmanê sor û zer qasidê
Þeva reþ û tarî dê were
Di ser min.
Dibe bibe dermâ
Û bikewîne birînin min
Fikir û ramanin Ehmedê
Xanê,
Guhdarîkim ji tembûr
û awazên Feqî yê Teyran
helbestên hevjîyayê derdê min
û birîdarê kovanin evînë,
seydayê Cizîrê.
min xwe berda gund
û bacarên bêxwedî,
dibînim kal û pirên hilhilî
rûniþtîne li bin sîya koxê
xanî û çav nêrînê rêwîyê
rêya nehatî dikin
Dibînim jinên bêmêr
girêdanin þehra reþ û
li benda þoreþgerê
Azadîyê, wê derkeve rojek
Sarê hespê þê û bêje ka were
Kevanîye min hatim malxoyê malê.
Dibînim keçên serbambol û
Cilperîtî bi hêvîya bavê wendayî
Wê were rojek û bêje:
Ka were keça min!
bigire bi destê bavê xwe û em herin seyranê.
Dibinim hin kurên bêderpê
Û pêxwas dixwazin bizanin
Cihî û warê þehîdê bêkefen
Û xwedîyê tirba nedîyar.
Van hemî derd û kulan
Dîsajî sar nekir agirê evîna
Dilê min, her mam xeyal
Þikestî û perweþandî.
2001 08 20
Dilbirîn
|