Lewzê Þaîrekî ( Prof. Þerefê Eþirî ) Ez ku heme sixrî cin, Dest nedine lewzê min, Lewzê minî qedîmî, Emrê Mêka-Medenî. Ez dinivsînim þêrê çê, Ku hîn bibin zarê dê, Axir ziman ez zanim, þengesarê eginim, Li ber bêriyê, bêderê, Qulçê terî, sivder3e, Diçopînim xebera, Bela dikim herdera. Cahilê îro xizanin, Kurmancî qet nizanin, Ka rê bidine apê xwe, Qelema xwe çerxêxe, gilî-gotina pêþxe, Reþbelekê xwe derxe. Sed heyf îro nava me, Yê wa netê jî hene, Li cahila dikine kîn, Xwe hesab dikin Pûþkîn. 1979-Êrîvan Cahil: ciwan- gênc. Prof. Þerefê Eþirî |