PARTIYA DEMOKRAT´A KURDISTAN - XOYBUN PDK - XOYBUN
09.07.1937—09.07.2020 — General Alî-Şêr ( Arşêr ) û General Zarîfe Xanim, Di Dilê Meda Dijîn.
Partîya Demokrat a Kurdistan — Xoybun
P D K — XOYBUN
09.07.1937 — 09.07.2020
Ez, li ser navê Malpera ; www.pdk-xoybun.com ê, www.xoybun.com ê û li ser navê Partîya Demokrat a Kurdistan — Xoybun ( P D K — XOYBUN ) ê, Roja 09.07.1937 de, Şehîdkirina, General Alî-Şêr û General Zarîfe Xanim û Birarzî yê Alî-Şêr, şermezar dikim... General Alî-Şêr û General Zarîfe Xanim û Birarzî yê Alî-Şêr, wekê her Tekoşer û Şehîdên Kurdistanê, nemire û Dilê meda dijî. Şehîdên Kurdistanê, yên berîya vê demê û yên hetanê îro, bi bîr tînim û tevkujînên, li hemberê Kurda, li Kurdistanê û yên li dervayê Kurdistanê buye, hemuyan, Şermezar dikim...
Kurdistanîyên Hêja : General Alî-Şêr, di 09. Tirmeh 1937 ê, li nîzikê Gundê Kafat'ê, di Şikeft ê da, ji alî yê Mistoy Sur'ê ve tê Kuştin. Zeynel jî, General Zarîfe Xanimê û Birarzî yê General Alî-Şêr dikuje. Paşê jî, serê wan hersîyan jê dike û dive dide Fermandarê Artêşa Tirka. Cehşikan dawî li jiyana General Alî-Şêr û General Zarîfe Xanimê anîn. Xuşk û Birayên hêja, hun, hun bin, firsedê nedin Cehşikan, bila ew, dawî li jîyana we, ney'nin...
Heta niha min serhildanên dema Osmanî bi kurtî bîranîn. Dikarin bên gotin ku bi sedan serhildanên Kurdan ên helî ên biçûk di dema Osmanîyan da çêbûne. Mecal nîne ku ev serhildan tev bêne nivisandin. Niha dixwazim bi kurtewayî li ser serhildana Qoçgirî ku di navbera her du dewran da, anî di navbera dewra Osmanîyan û Kemalîstan da çêbûye bisekinim.
Piştî şerê yekem ê cîhanê gelek komel û sazûmanên Tirkan hatin demazirandin. Di vê demê da komel û sazumaên Kurdan jî wek Kurdîstan Tealî Cemîyetî, Teşkîlatê Içtimaîye û ên din hatin demazirandin. Eleqa Kurdistan Tealî Cemîyetî bi kesên Hela Qoçgirî ra jî hebûn û li wê hêlê xebat dikirin. Welatparêz, şêx û axayên hêla Qoçgirî û Dêrsimê li hev civîyan û xwestin pirsgirêka Kurdan çareser bikin.
Belkî hin xwendevanên ciwan nizanibin Qoçgirî li kîjan hêla Kurdistan dikeve. Qoçgirî li hêla rojavayê bakûrê Kurdistan ê. Eşîretên Qoçgirî li ser erdek fire cîgirtibûn û heke gelek ji wan eşîratan hatibine nefîkirin jî, dîsa îro piranîya van eşîretan li ser erda bav û kalan in. Em dikarin bêjin ku eşîretên Qoçgirî di navbera wîlayeta Sêwaz, Erzincan û Dêrsimê da cî û war girtine. Navê Qoçgirî niha Zara ye. Ev qeza û wilayet Qoçgirî ( Zara ), Maciran ( Imranli), Qoyûlhîsar ( Hafik ), Zerenîk ( Ovacik ), Germîşex ( Suşeehrî ), Refahîya, Deverik ( Divriwi ), Kemah, Kangal, Kuruçay û Xozat ( Hozat ) li sinorê Qoçgirî dihatin zanîn û bi temamî 2000 km2 ye.
Elîşan Beg, Elîşêr, Dr. Nurî Dersimî, Misto ( Mistefa Paşa ), birayê wî Izet û Mehmût, lawên Gulaxa Izet, Nakî û Hesen Eskerî, Paşo, Mista, Mistefa Axa, Seyît Ebas, Huseyn, Hasan, Ezamet, Takî, Bekoyê Hiseyn û Rifet sewq û idara hazirîya vê serhildanê kirin.
Di roja 01.10.1920 an da di bin seroktîya Alîşêr da bi servegirtina Kemahê û temamîya gundê Kemahê va serhildan destpêkir. Daxwaza serhildana Qoçgiri azadîya Kurdan û serxwebûna Kurdistan bû. Ev hereket du car çê bû. Cara pêşîn ji 26.09.1920 an heta 03.12.1920 an, cara diduyan jî, ji 24.02.1921 an heta 03.06. 1921 an. Di vî hereketî da hukumeta Kurd a muweqez jî tê danîn. Ev hereket jî bi xwînrijandin, malkambaxkirin, nefîkirin. Zîndankirin, dardaxistin, kuştin û welatwêrankirina Kurdan tê peçiqandin. Evîn Aydar Çîçek di pirtûka xwe bi navê „Koçgirî Ulusal Kurtuluş Harereketî“ û Dr. Nurî Dêrsimî di pirtûga xwe ya „Hatiratim“ da gelek fire li ser hereketê Qoçgirî sekinî ne.
Sanatı ve savaşı birlikte işleyen insan Elîşêr ve bugün de yaşamıyla Kürt kadınınca örnek alınan Zerîfe Xanim, 1882 de Azgêr köyünde dünyaya geliyor. Hesenan lılardandır. Sêwaz - Sivas ta öğrenim görüyor. Bir süre Mustafa Paşanın katipliğini yapıyor. Katipliğinden dolayı Koçgiri deki aşiretler arasında tanınan, sevilen bir insan oluyor. Otorite sahibidir. Koçgiri ve Dêrsim aşiretleri arasında birlik oluşturur. Akrabası olan Zefê ( Zerîfe ) ile evlenir. Kürt dili üzerinde çalışması olmuş. Beyitleri ve sazı ile halk arasında birliği ve ülke sevgisini işler.
1914 de özgür bir Kürdistan için çalışmalara başlar. Ruslarla görüşür. Ermeni lerle ilişki sağlar. Sivas ( Sêwaz ), Malatya ( Meleti ) ve Dêrsim de çalışmaların sorumluluğunu alır. Zêrenik de ( Ovacık ) Osmanlının örgütlerini tasfiye eder. Kürt organizasyonunu harekete geçirir.
1919 da Kürdistan Teal-i Cemiyeti ne bir mektup göndererek Dêrsim ve Koçgiri Kürtlerinin kendilerine bağlı olduklarını bildirir. «Tümüyle cemiyete bağlıyız» der. Koçgiri hareketinde Kürdistan ordusu oluşturulur ve komutan Elîşêr ( Arşêr ) dir. Ankara daki yöneticiler onun idam fermanını hazırlarlar. Sömürgecilerin hakkında verdiği kararları umursamaz. İç ihanetler, teslimiyet sonucu birliğin sağlanamaması ve yenilgiye doğru gidiş karşısın da Dêrsim e çekilir. Dêrsim de Kürdistan devletini oluşturma girişimlerini sürdürür. Seyid Rıza ile birlikte direnişçi olarak 1937 harekatın da yer alır. Ordu ve askeri planları hazırlar ve uygular. Edebiyatçı, öğrenci yetiştiren sanatçı, diplomat, askeri örgütleyici, önder olan bu Kürt aydını ile ilgili olarak kendisini sevmeyenler neler söylüyorlardı.
Büyük Millet Meclisindeki tartışmalar sırasında; Fevzi Efendi ( Erzingan ) : “İşte Umraniye den Dêrsim dahi etkilenmiştir. Ümraniye de nedenler ve sebepler pek çoktur. Fakat siyasi amaç olmadığı tahakkuk etmiştir. Birincisi Alişo gibi bir iki fesadın etkilemesinin ürünüdür” 03. 10. 1921
Pılemori ( Pülömür ) idari amiri, Bursalı Emin Bey Erzincan ı temsilen milletvekilidir ) : “Bizim bölge arkadaşlarınca bilinen Alişir adındaki tümör.... Bu adi haydutluğa siyasi bir renk vererek, bundan yararlanmak amacıyla kendisi de içinde meydana atılmıştır. Fakat kalemi ile atılmıştır” 04. 10. 1921
Hasan Hayri Bey ( Dêrsim ) : “Asıl baş kaldıranlar dağlar da Alişir denilen herifle beraberdiler” 04.10.1921
Kontur-gerilla, bugünkü anlamıyla “ JİTEM ” ci olan, jandarma albay Nazmı Sevgen in anlatımıyla, Elîşêr (Arşêr) ve Zerîfe : “Alişir öldüğü zaman 9 Temmuz 1937 de tahminen elli beş yaşlarındaydı. Alişir i ilk defa siyaset ve kötülük sahasında Koçgiri aşireti reisi Mustafa ( Paşa ) nın katibi olarak görüyoruz. Dêrsim alanında tanınması birinci dünya savaşın da Erzincan da Ruslarla işbirliği ettiği zamana tesadüf eder. Erzincan da Rusların müteahhidi olarak ortaya çıkan Alişir, Rus kumandanlığından orduya ağır alışveriş etmek üzere yedi yüz Türk altını yanına da bir manga kadar Rus askeri ve on at almış. Munzur dağlarını aştıktan sonra Rusların elinden hayvanlarını zorla alıp, askerlerden de üçünü esir ederek Dêrsim e yürümüştür. Bu olay esasen Türk düşmanı olan Erzincan da ki Rus komutanı Lahof un büsbütün Türkler aleyhine harekete geçmesine sebep olmuştur.
Alişir Dêrsim e geldikten sonra « Ovacık » da ki halk gücünden oluşan alayın katibi olmuş, alayın Rusları önlemek üzere Munzur dağı mıntıkasına hareketinde beraber gitmiş, bir süre de « Sebil Baba » dağında kalmıştır. Büyük harpten sonra Koçgiri ye geri dönen Alişir, eski görevi olan Koçgiri aşireti reisi Mustafa « Paşa » nın oğlu olan Alişan Bey in sekreterliğini yapmıştır. İşte Alişir i burada memleket ve devlet aleyhindeki hareketlerin başında bir beyin olarak görmek üzereyiz. Alişir i Koçgiri aşireti reisi Mustafa « Paşa » kendisin de bazı yetenekler görerek yetiştirmiş, onu özellikle sık, sık Dêrsim e göndererek Dêrsim aşiretleri üzerinde etkili ve aktif olmasını sağlamıştır. Alişir zeki, karıştırıcı ve cesurdur. Çok güzel Türkçe okur ve yazar. Dêrsim de elimize geçmiş bir çok siyasi, eleştirel şiirleri, yazıları vardır. Kendisine bu bölgenin kurtarıcısı süsünü vermiş, daima öyle görünmek istemiştir. Onda Kürtlük düşünce ve amacı da vardır. İşte bu düşünce ve amaçları dır ki birinci dünya savaşı antlaşması sonrası Elîşêr (Arşêr) i bütün kirli, fesatçı amaçları ile ortaya çıkarmıştır.
Nihayet Alişir i 1920 senesi martın da maskelerini atarak, gerçek siyasi kimliğiyle Dêrsim de, Ovacık ve Hozat ta halka kışkırtıcı hitabeler verirken görüyoruz. Yanında Refahiye nin Şadıllı aşireti reisi Paşa Bey ve arkadaşları vardır. Alişir bu cesareti Kürt Teal -i- Cemiyeti reisi Abdulkadir den almıştır. Çünkü Dêrsim e gelmeden bir süre önce Koçgiri nin Armudan köyünden Mıgırdıç isminde bir ermeniyi özel amaçla İstanbul a göndermiş, bu vasıta ile Seyyid Abdulkadir den talimat almıştır. Alişir Dêrsim deki konuşmalarını Türkçe yapmıştır. Dêrsimli ler ve Koçgiri ler zazaca konuşurlar, aralarında lehçe farkı vardır. Bu sebeple Koçgiri li Zaza, Dêrsim li Zazanın söylediğini anlıyamaz”.
Bu kesinlikle doğru değildir. Dêrsim ve Koçgiri de büyük oranda kurmanci lehçesi konuşulmaktadır. Zara ve Hafik tarafında “Zaza ” ki konuşulduğu gibi, Dêrsim in bazı ilçelerinde de bu lehçe konuşulmakta. Alişir Türkçe konuşmuş olsa Kürtler kendisini nasıl anlayacaklardı ?
Çorumun Alaca ve Mecitözü ilçelerine, Amasya ya, Tokat a, Samsun a kadar yayılan, dağılan Kürtler Dêrsim kökenlidirler. Baytar Nuri Dêrsimi anıların da “ Kızılırmak havzasına ( nehir çevresindeki yerleşim yerleri ) gelip yerleşmişlerdir ” demektedir. Yaşlılarımız Mecitözü ve Alaca da akrabalarımızın bulunduğunu belirtirlerdi. Koçgiri de bulunan Çarek aşireti mensupları her iki lehçeyi kullanıyorlar.
‘’Alişir Kürtçe de şiir yazmış, şiirler söylemiştir. Bunlarda aynı sebeple Dêrsim de yer tutmamış, okunamamış, bellenememiştir. Bunun içindir ki Alişir in fikri faaliyeti Dêrsim i çorak bulmuştur. Alişir karıştırıcı sözleri ile Ovacık ve Hozat ta tahmin ettiği alaka ve temayülü bulamamıştır. Dêrsim denizinde fırtına ancak kendi aşiretlerinin işareti ile kopar. Zaten Dêrsimliler daha evvel büyük devletlere telgraf çekerek Osmanlı hükümetinden ayrılmak istemediklerini bildirmişlerdi’’
Hasan Hayri ve diğerlerinin telgraflarından bahsediyor. Ayrıca bütün haberleşme kurumları, birimleri denetim altındadır. Osmanlı ya ait olan istihbarat kurumları Kongreye hizmet etmektedir. Verilen telgraf metinlerinin nasıl değiştirildiği ya da nelerin eklenip, çıkarıldığını hangimiz biliyoruz ? Osmanlı subaylarından oluşan ekibin onları hangi vaatlerle kandırıp, kullandıklarını anlatmıyor. Elîşêr (Arşêr) Osmanlıca yazmıştır ama Kürtçe de yazmıştır. Osmanlıca yazdıkları T.C. arşivlerinde saklı. Bunlar Kürt “mılle” ler ve Alevi Kürtlerle ilişkileri iyi olan çevre yerleşim alanlarında ki Türkçe konuşan kişiler tarafından anlaşılıyordu. Kürtce söyledikleri dilden dile aktarılıyordu. Diğer yandan Elîşêr (Arşêr) in beyitleri halen Alevi - Kürtler tarafından zevkle dinleniliyor. İstihbarat, sabotaj, öldürtme, adam kaçırtmayla görevli olan kendileri yazılanları anlayıp, çözemedikleri için rahatlıkla böyle bir şey belirtiyorlar diyebiliriz. Akla en yakın olan “yalan haber” yapma, yani dezenformasyon. Elbetteki her aşiretin üyeleri kendi ağalarının istemleri doğrultusunda hareket ediyorlardı. Edemeyen dışlanır, kovulurdu. O dönem insanların seçme hakları da yoktu. Feodalizm gereği devam eden yaşamlara sahiptiler. Ulusum değil, aşiretim sözcüğü anlam buluyordu.
“Alişir buna da bir sebep bulmakta gecikmedi. Denildi ki " Osmanlı memurlarının etkisi ile Dêrsimli ler gerçek amaçlarını anlatamamış, gösterememişler dir..” Amaçları bağımsız Kürdistan hükümetine katılmak ve onun özünü teşkil etmektir. Alişir tarafından bu içerik de, anlamda hazırlanan uyarı yazısı, diplomatik not, Kürt Teal-i Cemiyeti aracılığıyla büyük devletlere gönderildi. Ne garip tecelli dir ki, bu sırada Koçgiri aşireti reislerinden Alişan Bey Refahiye kaymakamlığı vekaletin de bulunuyor, kardeşi Haydar Bey in ve bilhassa Alişir in siyasi faaliyetlerinden güya habersiz, onlarla tamamen alakasız bulunuyordu. Alişir in Dêrsim de ektiği fesat tohumları bu sırada filiz vermeye, tesirini göstermeye başladı. Esas olarak Ovacık kazasının Tarpazin nahiyesi eski müdürü Mustafa Ağa Kemah köylerine gelerek “Asker toplanmasına padişahın emri olmadığını, Dêrsimlilerin asker vermeyeceklerini, Kemahlılarında vermemelerini ” tembih etti ve bunu temine çalıştı. Artık isyan fikri genelleşmişti..
..Esas olarak Bolu can nahiyesinin Karaibo köyünden Deli Esat ( Sariki boyunun ağası ) oğlu Rıfat 20 kadar adamı ile halkı Türk olan Günlü çiftliğini bastı, köylülerin bir çoğunu öldürdükten sonra, emvalini de yağma ettikten sonra, çiftlik halkına hitaben “ Siz Ermenilere yaptınız, bizde size yapıyoruz. Dêrsim aşiretleri geliyor. Biz Sivas ı işgal edeceğiz ve sonra Ankara ya gidip Milli Hükümeti ( buna kongre diyorlardı ) de devireceğiz” dedi. Koçgiri olayının başlangıcında Alişir de efendisi Alişan gibi yine Dêrsim e geldi. Çünkü Koçgiri hazırdı. Koçgiri ile birlik Dêrsim i de hazırlamak ve ortak harekete geçirmek lazımdı..
..Dikkat çekicidir asilerin Büyük Millet Meclisine çektikleri telgrafta Alişir in de imzası vardır. Kendisine çok cazip bir de sıfat eklemiştir. Sadattan Alişir ( Peygamber soyundan ) ...
.. böyle siyasi ve manalı yazılarda yeteneği vardır..
.. Alişir mütareke günlerinde, Koçgiri den Dêrsim e geldiği zaman yeni oluşturulmak da olan Milli Hükümeti küçültme, değersiz göstermek için şöyle bir mısra da uydurmuş, bunu bir müddet elindeki sazına da söyletmiştir.
“Ayağında kundura
Gittim düştüm tandıra
Padişahın haberi yok
Bunu eden kongre”
Alişir in eşi Zerîfe de dikkate değer, layık bir tiptir. Kocasının mücadelesinde bu kadının etkisi çoktur. Kocasına silahlı olarak her zaman eşlik etmiş ve gayrete getirmiş, çalışma isteğini güçlendirmiş, yüreklendirmiştir. Sonuç da oda kocasıyla beraber kaçınılmaz sona ermiş, fakat bu anda dahi Vank-lı Efendi adında birisinin canına kıymıştır. Alişir Dêrsim e geldikten sonra bir süre Agdat da Koç uşağı aşireti alanında kalmış, 1936 yılında Abbas Uşağı aşireti mıntıkasına gelerek, 1936 kışını asılarak öldürülmüş olan Seyyid Rızanın Sohson dağındaki evinde ve kısmen Vank köyünde geçirmiştir. 1937 senesi ilkbaharında Kafat köyü çıvarındaki mağaraya geçmiş ve orada hayatını korumaya çalışmıştı. Koç ve Fer had Uşağı aşiretlerine karşı devletçe yapılan harekat ve neticesini bir manzumede toplamak istemiş, bunda devleti keklikle sembolize etmiştir..
..Alişir Dêrsim deyken Koçgiri deki akrabalarıyla haberleşmiştir. Bilhassa yeğeni Mustafa nın dikkate değer bir mektubu elimize geçmiştir. Mustafa mektubunda amcasına nasihat etmekte, devletin bağışına sığınarak af dilemesini, dağlar da dolaşmaktan vazgeçmesini, bilhassa Tunceli kanununun yayınlanmasından yararlanmasını tavsiye ve rica etmektedir. Başkaları da aynı tavsiyelerde bulunmuşlardır. Kaldıkları yerde bırakılan şeyler, gördüğümüz bazı mektuplar bunu kuvvetlendirilmiştir. Fakat Alişir sürekli kaçmış, sayısız suçlarının sonuçlarından korkmuştur..
..Son zamanlarda bir miktar keçi ve koyun tedarik ederek, bunlardan elde ettiği ve dışardan aldığı yağları Hozat a sevk etmek, satmak süratiyle gelir elde etmeye başlamıştı. Yaşadığı yerde bulduğumuz bir kaç mektup yağ alış - verişini göstermektedir. Halktan zahire toplayarak geçinmeye çalıştığına güzel ve manzum bir misal daha veriyoruz..
..Alişir 9 Temmuz 1937 cuma günü, Kafat köyü çıvarında karısı Zerîfe ile gizlenmiş olduğu mağara da, kendisi gibi Dêrsim in kötülükler, günahlar tarihinde yeri ve adı bulunan Zeynel tarafından karısı ile beraber öldürülmek suretiyle kaçınılmaz sona ermiştir. Alişir Dêrsim in Genel Kurmayı diye anılırdı”.
(Tarih Dünyası Dergisi, yıl 1, sayı 9, 15 Agustos 1950, İstanbul)
Rahmi Apak ise “İlk olaylarda halkı tahrikte ön ayak olan Alişir in rolü büyüktü. Koçgiri ayaklanmasında bu adam elebaşı durumunda ve pek çok kötülüklerinde başı olarak ileri atılmıştı” der. (Türk İstiklal Harbi)
Baytar Nuri Dêrsimi Halep şehrin de İzzedin Zaxurani ye Zerîfe ile ilgili olarak şöyle der. “O aslan ki kendi dönemin de okuma - yazma bilen, hem siyasi hem de askeri bir Kürt kızıydı. Çok sefer Elîşêr (Arşêr) bir şey yapmadan önce onun düşüncesini sorar, fikrini alırdı. Ona sormadan karar vermezdi. Zafire savaşçıydı. Çok sayı da bayan da onunla birlik de savaştılar. Onlar da silahlıydılar. Çarpışmalar başlamadan önce silahlı eğitim aldılar, yaptılar” der.
Evet yenilgiden sonra Elîşêr (Arşêr) ve yoldaşı Zerîfe nin Koçgiri de kalma olanakları yoktur. Diğer Kürt direnişçileri gibi onlarda Kontra-gerillacı Türkiye Cumhuriyeti yöneticilerinin ellerinin kendilerine ulaşamayacağı Dêrsim e giderler. Elîşêr (Arşêr) Dêrsim de sazı ve deyişleriyle halkı bilinçlendirir, bir yandan da Dêrsim de aşiretler arasında var olan kan davalarına karşı mücadele ederler. Kürt halkının bilgi ve becerisinin sömürgeci düşmana karşı kullanılması için çaba sarf ederler. Beyitleri dilden dile dolaşır. Elîşêr (Arşêr) in Mustafa Kemal le ilgili düşüncesini çok açık olarak şu dörtlükte görüyoruz.
“Sarı paşa
Çetelerden sonra girip savaşa
Geçmiştir başa
Ankara da otağına kurulup
Bizi oyalamakla
Başlamış işe”
Bu çift nasıl öldürüldü ?
1921 den itibaren Dêrsim de yaşamaya başlarlar. Dêrsim deki yurtseverlerle ilişkileri iyidir. 1937 de Palaxine de kalırlar. Düzenli olarak Seyd Rızay la görüşürler. Bu çiftin çocukları olmaz. Elîşêr (Arşêr) Efendi nin kardeşinin oğlunu yanlarına getirirler, o çocuk bu aileye ait olan hayvanlara bakıp kendilerine yardımcı olur. Seyd Rıza yla son görüşmelerinde Gogene de bir araya gelirler. Seyd Rıza nın yemek yediği sofrada yalnızca erkekler oturabilirler. Bu geleneği Zerîfe bozar. O erkeklerle aynı masaya oturan, Seyd Rıza yla birlikte yemek yiyebilen tek kadındır. Son görüşme de Seyd Rıza bu çiftten Dêrsim ı terk etmelerini, Dêrsim aşiretlerinin birliği bozduklarını, direnişçi kesimin yalnız kaldığını, T.C. yetkililerinin lider kadronun kellelerini alma düşüncesinde olduklarını, her yönüyle Dêrsim ı yalnızlaştırdıklarını, yeterli cephaneye sahip olmadıklarını ve Dêrsim ın durumunun dünyaca bilinmesi gerektiğini, Nuri Dêrsimi yle ilişkiye girmeleri gerektiğini, Dêrsim dışındaki bölgeler de yaşayan Kürtlerin kendilerine yardım sunmaları gerektiğini belirtir. Bu çift Dêrsim den ayrılmaları durumunda durumun yanlış anlaşılabilinecegini, kaçmakla suçlanabileceklerini, düşmanın bunu bir propaganda malzemesi olarak kullanabileceğini düşünürler ve Seyd Rıza ya düşüncelerini aktarırlar. Seyd Rıza rahat olmalarını, Elîşêr (Arşêr) in bütün işlemlerde kendisinin imzasını kullanabileceğini belirtir. Ve Dêrsim den ayrılma güzergahını belirtir. Mêras, Rewa Pile, Kerte Askirige Palanas tan Muti ye kadar gece yolculuk yapmaları gerekir.
Bu çiftin öldürülmesinde rol alan kişiler kimlerdi ?
Reyber Kopo ( Qopo ) ; Seyd Rıza nın kardeşinin oğludur. T.C. yetkilileri kendisini satın almışlardır. Sürekli istihbarat toplar ve T.C. ne işbirlikçi Kürt yaratmaya çalışır.
Zeynel Top ; Ali Ağanın oğludur. Seyd Rıza nın koruması altında büyür. Aileye bağlıdır. T.C. ye bağlı kolluk kuvvetleri Sin ile Hozat arasındaki alandadırlar, bu güce 17 ci karargah tümeni adı verilir. General Kamil komutanlığı yapmaktadır. Dêrsim liler tarafından T.C. güçlerine saldırılar düzenlenir. Zeynel de bu saldırılarda yer alır. Reyber Kopo Zeynel in durumunu öğrenir. Onu korkutarak, çeşitli vaatlerde bulunarak ikna etmeye çalışır. Zeynel e “ Durumun ordu güçlerince biliniyor. Bir şeyler yapmazsan seni af etmezler. Devlet Elîşêr (Arşêr) in peşinde. Onun ortadan kalkmasıyla Dêrsim in durumu da düzelir ” der. Reyber in amacı Zeynel in eliyle bu çifti ortadan kaldırmaktır. Böylelikle Ab-basan aşiretiyle Seyd Rıza nın da arası açılacaktı. Ve sonuçta Zeynel i ikna eder. Zeynel, Usê Xıdêy Murt, Efendi yê Wank ê, Mıst ê Torn ê Surê, Celoy Us ê Feri, Palaxine de ki mağaraya doğru yola koyulurlar.
İlk mermilerin hedefi Elîşêr (Arşêr) dir. Mistoy Sur ê Elîşêr (Arşêr) i öldürür. Zerîfe Efendi yi vurur. Misto yla Zerîfe kapışırlar. Yerde birbirlerini vurmak için uğraşırlar. Zeynel mağaraya doğru yönelir, içine girer. Elîşêr (Arşêr) in yeğenini ve yerde Mistoy la boğuşan Zerîfe yi vurur. Saldırgan guruptan biri ölmüş, iki kişi de yaralanmıştır. Zerîfe ve Elîşêr (Arşêr) in kafalarını keserler. Mağarayı tümden ararlar. Bu çifte ait olan değerli eşyaları, doküman - belgeleri, kitap ve defterleri de almayı ihmal etmezler.
Nazmi Sevgen in bahsettiği mektuplar ve belgeler bu mağaradan alınmıştır. Reyber Mezikê de Zeynel i bekler. Tilagê ye oradan da Karargaha giderler. Üsttegmen Nazmi Sevgen kendilerini karşılar. Her iki kahramanın başı Nurettin Paşa nın damadı Abdullah Alpdoğan a teslim edilir. Dêrsim in adını değiştirip "Tunceli " yapan da Abdullah Alpdoğan dır. Nazmi Sevgen anıların da her şeyi açıklamaz. Hangi kirli yöntemlerle Kürtleri birbirlerine kırdırdıklarını belirtmez. Bu çifte ait olan belgeler Genel Kurmay yetkilililerine teslim edilir. Bu çift için yakılan ağıtlar ve duyulan acı hiçbir şeyi değiştirmez. Dêrsimliler düşmanlarını ve onların yaratabilecekleri işbirlikçileri hafife almanın sonuçlarını en ağır şekilde yaşamışlardır. Başlarına ödül konan insanlar korumasız kalırlarsa, tedbirsiz davranırlarsa elbette ki bu son kaçınılmazdır. Elîşêr (Arşêr) in bir şiiri ulusal birlik sağlanmadan başarıya ulaşamayacağımızı anlatması açısından bu gün de önemini korumaktadır. Bölge de söylenen bir cümle gerçeği tümüyle yansıtır . “Hükümetin tası dolu bal da olsa parmağını batırma!”
“Bismillah ( tanrı adı ) diyelim Haktan inayet ( lütuf, iyilik )
Ta ezel mahzarı ( şereflenme ) ihsanı ( bağış, lütuf ) Dêrsim
Muhammedi Mustafa şahı velayet
On iki imamın lisanı ( dil ) Dêrsim
Ceddimiz ( soy ) Şeyh Hasan şahı Horasan
Himmeti bizlere olmuş saye ban ( koruyan )
İkilik perdesini atalım hemen
Birlik makamıdır ( durulan yer, ermişlerin mezarlarının bulunduğu yer ) zamanı Dêrsim”
( Nasit Ulug-Tunceli Medeniyete Açılıyor, sayfa 50 )
Baytar Nuri Dêrsimi ise Elîşêr (Arşêr) in öldürüldüğünde 75 yaşında ve çok sağlıklı bir yapıda olduğunu belirtmekte. Zerîfe ye saygı duymaktadır. Onu her yönüyle takdir etmektedir.
“Elîşêr (Arşêr), kendi akrabasından Zerîfe adında bir kızla evlenmiştir. Zerîfe dahi, kocası gibi Kürt milli davasına bağlı aynı büyük amaçları takip eden eşsiz bir Kürt kızı olduğunu yaşamında doğrudan ispat etmiştir. Zerîfe Kürt kadınları arasında milli uyanış için eşsiz bir propagandacı olmuş ve Elîşêr (Arşêr) in milli faaliyetinde onun sağ kolu ve iş arkadaşı olmuştur. Zerîfe Elîşêr (Arşêr) e daima, Kürtçe arkadaş anlamına gelen heval sözüyle hitap ederdi. Ne yazık ki, duygu ve fikir itibarıyla tam bir birlik olan bu ailenin çocuğu olmamıştır. Zerîfe uzun boylu, iriyarı ve her konuda bir Kürt fizyonomisine sahip simasında bir erkek cesaret ve yiğitliği okunan eşsiz bir Kürt kızıydı. Her yıl Dêrsim e gider, milli amaçlar hakkında nutuklar söyler ve aşiretler arasındaki çelişkileri ciddi bir hakim gibi hallederdi....” ( Kürdistan Tarihinde Dêrsim ).
“1300 senedir ehli şehavet
Hem meydandadır hakkı hilafet
Evladiye ettiğim biat
Hakkın buda hükmü daim
Süleyman namıyla Gungar ( kan içici )
Müminlere yapılsın ateşten kafes
Söylensin Şevket -i- ( ululuk ) hem şahı Dêrsim
Yarab, lütfet sen bize rahim ! ( esirgeyen, acıyan )
Himmet-i evliya her yerde badır
Kâr etmez bize cihan seran ser ( baştan başa )
Ayrılsın meydana merdan ( erler, yiğitler) Dêrsim
Yarab lütfeyle bir çarkı döndür
Erkek erenleri her yere götür
Evladı ve afradı ( bayanları ) hıfz ( saklama, koruma ) eyle sıtar
Hem kurtarsın Ehli beyti ( Alevi lik de kutsal kişiler ) Dêrsim”
Bu şiirde zulme karşı herkesin ayağa kalkmasını ve adalet için savaşmalarını ister. Ayrıca kendisine, Kürdistan halkına olan inancını dile getirir. Dêrsim li cengaverlere karşı olan güvenini ve sevgisini belirtir. Allah dan da kadın ve çocukları korumasını diler. İnançları güçlü olan bir Alevidir. Dêrsimlilerin 'Ehli Beyit i' kurtaracakları nı, kurtarmaları gerektiğini belirtir. Yani Osmanlı dan ve onun devamı olan Kongre üyelerinden Alevilere olan yaklaşımları açısından da rahatsızdır. Hem dini, hem ırki baskıyı, saygısızlığı çok net görüyor. Kimsenin Dêrsim i söküp koparamadığını, teslim alamadığını belirtiyor. Dêrsim e sevgi beslemek de, güvenmek de.
'Nice Padişahlar geldi cihana ( dünya )
İlim almak için düştü gümana ( ummak )
Her bir çeşit atmış bir yana
Kesilmemiş kıylü kalı ( kökünden söküp koparan ) Dêrsim in'
T.C yi oluşturanlar Kürtlerin hangi kurumlarından yararlandılar ? Kürt - Alevilerin sosyalizasyonunu, bağlı oldukları, kutsal gördükleri kurumları bilen asker - sivil bürokrasi ortadan kaldırma planlarını da ona göre hazırlıyordu. Bu çiftin öldürülmesinde yine Alevi ( Elevi ) geleneğin de var olan kirvalık ( kirivti ) kurumu kullanıldı. Suikastı Ankara daki generallerin Elazığ da bulunan alt birim görevlileri kirvalarının eliyle gerçekleştirdiler. Kürdistan da ender yetişen aydın tipinin simgesi olan diplomat, halk sanatçısı ve askeri komutan Elîşêr (Arşêr) - ( Arşêr ) ve onun moral ve güç kaynağı, örgütleyici, ulusal kurtuluşçu kadın kahramanımız Zerîfe, kendi beynini satış pazarın da kiraya veren biri ve onun arkadaşlarının eylemi sonucu yaşamlarını yitirdiler. Eğer Elîşêr (Arşêr) öngörüye sahip olan yoldaşı Zerîfe yi dinlemiş olsaydı, bu çift feodal bağları göz önüne almaz ve bu sonucu yaşamazlardı. Kürdistan halkına kan kusturan “Özel harbcı” kiliği mutlu etmezlerdi. Dêrsim de yaşadıkları süreç içinde asalakça, başkalarının emeklerini, ürettiklerini yiyerek değil, üreterek yaşamayı tercih etmişlerdir. Birbirlerine karşı olan saygıları ve dayanışmalarıyla sohbetlere konu olmuşlardır. Bugün de yaşamları ve ilişkileri açısından örnek alınması gereken aile şekillenmesine sahiptirler.
Dostları onları anlatıyor.
Gulşa Akkuş : “Zerîfe ! bambaşka bir insandı. O Koçgiri liydi. Kahraman, şair, Kürt davasına inanmış Elîşêr (Arşêr) in karısıydı. Amcam Kasım oğlu aşiret reisiydi. Nazmiye de kaymakamlıkta yapmıştı. Aşiretler arasında hatiplik yapardı. Seyd Rıza ya çok yakındı. Sık sık birbirlerini ziyaret ederlerdi. Seyd Rıza Agdat ta yaylaya çıkacağımız bir yeri bize temin etti. Oraya « Warê Kasım oğlu » denir. Amcama çok misafir gelirdi. Baytar Nuri ye « Çolık Nuri » derlerdi. Zerîfe ve Elîşêr (Arşêr) de gelirlerdi. Amcam bu çifte bir ev tahsis etti. Onlarla birlikte yaşadık. Zerîfe cesur, çok akıllı, silahşor, yiğit bir kadındı. Bu kadını hepimiz, herkes seviyorduk, seviyoruz. Ben onun adını kızlarımdan birine taktım. Ve onun ismini koyduğumu da gizli tuttum. Kızımın aynı onun gibi olmasını istiyordum. Zerîfe nin ismi dünyada kalsın, kaybolmasın diyordum. Zerîfe ve Elîşêr (Arşêr) in evlilikleri çok sade ve canlıydı.
Bizim orda ki karı - koca ilişkisinden ayrıydı. Biz kocalarımızın köleleri gibiydik. Zerîfe nin durumu faklıydı. Bu farklılık bizim dikkatimizi çekiyordu. Kendi yaşamımı onların yaşamıyla kıyaslardım. Bizim yanımız da kaldıkları süre içinde bir sefer olsun kavga ettiklerini, birbirlerine kırgın olduklarını görmedim, duymadım. Elîşêr (Arşêr) Efendi de Zerîfe nin bir dediğini iki etmezdi. Elîşêr (Arşêr) Efendi Zerîfe nin ismini kullanmaz, ona hep « Hevalê » derdi. Öyle çağırırdı. Kürtleri, Kürdistan ı ne kadar çok seviyorlardı ? Bunu ben biliyorum. Çok, çok büyük bir bağlılıkları vardı. Her şeyleri Kürdistan dı. Başkalarının tayyarelerinin üzerinde uçmadığı bir Kürdistan onların bütün isteğiydi.
Bir seferinde Zerîfe nin yanındaydım. Çiyay Munzur un Zeranik ( Yeşil yazı ) tarafına bakarak, bir yandan da benimle konuşuyordu. « Bu dağlar umut dağlarıdır. Bizim isteklerimizin gerçekleşmemesi diye bir şey olmaz » diyerek konuşmasını sürdürdü. Kürtlerin başarılı olacaklarına, kazanacaklarına kesin gözüyle bakıyordu. Benim sorularıma, bizlerin sorularına tane tane yorulmadan cevap verirdi. Cevap vermekten bıkmazdı. Zevk alarak anlatırdı. Amcam kendilerine biraz hayvan vermişti. Zerîfe yle birlikte ayran yapardık. Meşk yayardık. Oda bizim gibiydi. Ev islerini de yapardı. Evlerine çok sayıda gelen giden olurdu. O aşiret kadınıydı. Misafirperverliği dillere destandı. Aşiret mensuplarını zevkle misafir ederdi. Zevkle « xwer hatın » derdi. İnsanlarla görüşme onu mutlu ederdi.
Onun bir diğer yanı nişancılığıydı. Silah şördü. Her zaman « Kollık pusti » sini ( tabancasını ) beraberinde taşırdı. Kütüklüğü çapraz bağlardı. Kütüklüğü hep mermi doluydu. Bir gün Zerenik te ( Yeşil yazı ) Kem oğulların harmanın da atış yapılacaktı. Atıcılar, nişancılar arasında Zerîfe de vardı. Bizim insanlar zaman zaman atış yaparlardı. Çevredeki aşiretlerden de atış için gelirlerdi. O gün harmanın öbür ucuna, loğun üzerine bir şişe koydular. O şişeye nişan alınacaktı. Kadın, çoluk çocuk herkes izlemeye geldi. İlkin Zerîfe atış çizgisine geçti. O, kollik puşt isi ile ilk atışın da şişeyi vurdu.
Seyredenler de çığlık koptu. Ve bir süre aralıksız mermiler sıkıldı. Kendini kabul ettirmiş bir kadındı. Onun yeri ayrıydı. Bir seferinde kendisine neden hep burada kalıyorsunuz ? Köyünüze gitmiyecek misiniz ? dedim. Gülerek «Biz artık Dêrsim liyiz. Dêrsim, Koçgiri Küdlerinin yaylası dır. Bu dağlar da bizim cenazelerimize de yer var » dedi. Bir gün bir şey için evine gittim. İnce uzun boylu, Dêrsim kıyafeti giymiş bir genç uzanmıştı. Kendisine hoş gelmişsin dedim. Zerîfe bana döndü « Gulşa çekinme, Şevket yeğenimizdir. Gel biraz otur » dedi. Adını daha önce duyduğum bu yiğitti yakından görmek için oturdum. Zerîfe Şevkete doğru bir pusula uzattı «Elîşêr (Arşêr) yazdı, oku» dedi. Şevket sesli okudu. Aklım da şu kadarı kaldı
Aşa iri ( aşiretleri ) çoktur kılıç takınır
Yedi düvel ( ülke ) ondan sakınır
Allah tan kuvvetlidir beli Dêrsim in
Zerîfe misafir ağırlar, bir kadının yaptığı her şeyi yapar ve Kürt lük davası için uğraşırdı. Kışlada (Topuzlu köyü, Askeri konak) bir heyete karşı askeri hareket yaptılar. Heyeti Pardive – Kısık ( Qızıq ) köyü arasında pusuya düşürüp, yüksek rütbelilerle beraber hepsini teslim aldılar. Her şeye el koydular. Birkaç gün sonra aşiret kararıyla teslim aldıkları kişileri serbest bıraktılar. Bu askeri harekatta Zerîfe de vardı. Abim Hıdır ( Xıdır ) kavgacıydı, nişancıydı. İdare ( karanlıkta aydınlatıcı olarak kullanılan çıra vb. şeyler ) ile gezen biriydi. Evde o teslim almayı ve çatışmayı anlattı. Sürekli Zerîfe yi övdü. « Zerîfe bizimle olsun, Hozat ı ( Xozat ) teslim almak iş değil » dedi. Bu kardeşim hiç askerlik yapmadı. 1938 de de direnişçilerin içinde dağlarda kaldı. Ah..ah.. ( Ax.., ax..) Zerife ve Elîşêr (Arşêr) Efendi kirivlerinin eliyle öldürüldüler. İsimlerini çocuklarımıza verdik. Onları unutmadık.
Faîk Bûcak, ne tenê siyasetmedar bû. Helbestvan jî bû. Di hemû helbestên xwe de bang li xort û keçên Kurd dikir. Hêviya wî xort bûn. Helbesta xwe ya navdar “Sonda Mirinê“ ji bo xorten ku canê xwe yê ezîz ji bo welat feda dikin, li zîndanan jiyana xwe ji dest didin nivîsandi bû.
Faîk Bûcak, dema ku helbestên xwe dinivîsand wê demê şert û îmkanên îro weke îro tune bûn. Mirov nikarîbû tiştên nivîsandî bi xwe re bigerîne. Faîk Bûcak helbestên xwe êvarê bi dost û hevalên xwe didan jiberkirin û digot ”qîza xalê min, van helbestan baş jiber bike, rojekê ku ez canê xwe ji dest bidim bela ev helbest wenda nebin. Berî şehadeta wî dostekî helbestên wî bi dengê wî di kasêtekê de tomar kiribûn.
Yarê bixun e sitranê dîlanê.
Dilê min birîn e lê dilovanê.
Min dil da te bejn zirava halanê.
Hey endam bi vejînî wer e xoybun.
Ji çîya û deşt nalin tê ax yarê.
Boy te dilê min jan da birîndarê.
Li warê me derman gulê baharê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Mezra botan warê mîr û mîrekê.
Mem got, em nevin çîroka dîrokê.
Tarîya zîndan ronîk e jîrekê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Kanê mezra botan xwazil bi berê.
Mem çubu warê Zîna evîndarê.
Fesadê wan bu sebebê kederê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Sê Ehmed û Xecê çu ser zozanê.
Wekê kevok bu li çîyay Sîpanê.
Xezal xun berda ser bejn û fîstanê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Zarok roda çu ji ber şîpa avê.
Hilanîy e dengê şîna dêw bavê.
Bîr anî Helepçê dil bu wek şevê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Neyar hat boy qirkirina Dêsimê.
Hovîtî kirin li Muş û Amedê.
Xun rijandin li Zîlan û Qoçgîrê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Boy Kurdistan li ber gule baranê.
Hunandîy e vejînî û xoybunê.
Boy Partî Demokrat a Kurdistanê.
Hey endam bi vejînî wer e xoybun.
Faîk Bûcak, ne tenê siyasetmedar bû. Helbestvan jî bû. Di hemû helbestên xwe de bang li xort û keçên Kurd dikir. Hêviya wî xort bûn. Helbesta xwe ya navdar “Sonda Mirinê“ ji bo xorten ku canê xwe yê ezîz ji bo welat feda dikin, li zîndanan jiyana xwe ji dest didin nivîsandi bû.
Faîk Bûcak, dema ku helbestên xwe dinivîsand wê demê şert û îmkanên îro weke îro tune bûn. Mirov nikarîbû tiştên nivîsandî bi xwe re bigerîne. Faîk Bûcak helbestên xwe êvarê bi dost û hevalên xwe didan jiberkirin û digot ”qîza xalê min, van helbestan baş jiber bike, rojekê ku ez canê xwe ji dest bidim bela ev helbest wenda nebin. Berî şehadeta wî dostekî helbestên wî bi dengê wî di kasêtekê de tomar kiribûn.
Yarê bixun e sitranê dîlanê.
Dilê min birîn e lê dilovanê.
Min dil da te bejn zirava halanê.
Hey endam bi vejînî wer e xoybun.
Ji çîya û deşt nalin tê ax yarê.
Boy te dilê min jan da birîndarê.
Li warê me derman gulê baharê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Mezra botan warê mîr û mîrekê.
Mem got, em nevin çîroka dîrokê.
Tarîya zîndan ronîk e jîrekê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Kanê mezra botan xwazil bi berê.
Mem çubu warê Zîna evîndarê.
Fesadê wan bu sebebê kederê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Sê Ehmed û Xecê çu ser zozanê.
Wekê kevok bu li çîyay Sîpanê.
Xezal xun berda ser bejn û fîstanê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Zarok roda çu ji ber şîpa avê.
Hilanîy e dengê şîna dêw bavê.
Bîr anî Helepçê dil bu wek şevê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Neyar hat boy qirkirina Dêsimê.
Hovîtî kirin li Muş û Amedê.
Xun rijandin li Zîlan û Qoçgîrê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Boy Kurdistan li ber gule baranê.
Hunandîy e vejînî û xoybunê.
Boy Partî Demokrat a Kurdistanê.
Hey endam bi vejînî wer e xoybun.
Hun Dizanin !
Ji Yêzdanê Dilovan,
Dîyarî Bihuşte...
Ew der Kurdistane...
Ava Bihuştê...
Kanîya Zemzemê...
Hebuna li bin Axê...
Zêrê Zer û Ava Reş...
Kakilên, Gûz û Tûyan...
Darên Rezan û hwd...
Li Welatê Kurdistane...
Kaniya Neftê, Diherike Cîhanê...
Çavên birçîyan, Zur bu...
Ewrê reş, li ser Kurda, rêz bu...
Terorîstên, bi Cilên Reş, har bu...
Amerîka û Ewropa, Hevkar bu...
Pêşmerge, bi Top û Tifingan, ra bu...
Barzanî, bê xew ma û Tekoşer bu...
Emê, bi avakirina Kurdistan a mezin, dagirkerên Kurdistan ê, ji ser axa Kurdistan ê, bavêjin der û dawî li Saltanat û Heytehola wan bînin. Emê, komarên wan, hilşînin û desthilatîyên wanên gemar, bikin tarîtî ya dîrokê...
Xuşk û Bira yên Hêja !
Ji boy aşîtîya Cîhanê, hewceye em, dawî li şeş devletên îro, -Tirkiye, 2-Îran, 3-İraq û Kuweyt ê, 4-Surîye, 5-Azarbeycan û 6-Lûbnanê '', bînin, Çend Welatên Gelên Arî lê dijîn tevê Nexşê Kurdistan ê bikin û wekê Împaratorî ya Medya yê, Kurdistan mezin, çê bikin. Û paşê jî, emê Kurdistana Piroz, bikin Kele ya Demokrasî yê...
Di vî pirojê da, Nexişê Kurdistana mezin, digîhî je, Ewropa yê. Hewceye, her Kurdên, bi xîret û mêrxas, beşdarê, ramana, Kurdistan a mezin be.
Em hêvînin, partî û rêxistinên Kurdistan ê, dest bavêjin, piroje ya Kurdistanek Federe, ya wekê Almanya yê. Ango, li her pênc perçeyên Kurdistan ê rista ( sîstema ) Federe, pêk were. Dibê Kurd, bi dagirkerên Kurdistan ê ra ne, Kurd, bi hevra, devletek Federal, pêk bîne.
Em hêvînin, zaravayên Kurdî, Loranî, Goranî, Soranî, Kurmancî, Hewramî, Zazakî û hwd, di Kurdistanek Federe da xurt û geş bive...
Kurdistanîyên Hêja :
Alî Cahît Kiraç : Kurdistanîyen hêja, werin, beşardarê PDK-XOYBUN ê bin, em, bi hevra, Kurdistana Mezin, avakin û ruhê Şêhîdên Kurdistanê, şad bikin...
• Ez, li ser navê Malpera ; www.pdk-xoybun.com ê, www.xoybun.com ê û li ser navê Partîya Demokrat a Kurdistan - Xoybun ê, bang li kevneşopên PDK ya 1965 ê û bang li kesên Kurdistanî dikim, beşdarê PDK-XOYBUN ê bin, em bi hevra, axa Kurdistana pîroz rizgar bikin...
• Dubare, bang li kevneşopên PDK ya 1965 ê û li her kesên Welatparêz û Kurdistanî dikim, bi endamtî, beşardarê PDK - XOYBUN'ê bin, Partîya xwa ya PDK ê, xurt û zindî bikin. PDK - XOYBUN, berdewama PDK ya 1965'a ye û dixwaze, bi zindîbuna PDK ê ra, bi avakirina Kurdistana mezin, ruhê Şehîdên Kurdistan ê, şad bike...
• Ez hêvîmim, partî û rêxistinên Kurdistan ê, dest bavêjin, piroje ya Kurdistanek Federe, ya wekê Almanya yê. Ango, li her perçe'yên (Herem'ên) Kurdistan ê, rista ( sîstema ) Federe, pêk were. Dibê Kurd, bi dagirkerên Kurdistan ê ra ne, Kurd, bi hevra, devletek Federal, pêk bîne.
• Disa, hêvîmim, zaravayên Kurdî, Loranî, Goranî, Soranî, Kurmancî, Hewramî, Zazakî û hwd, di Kurdistanek Yekgirtî û Federe da, xurt û geş, bive...
• Ez amademe, bi welatên Emperyal ra, Peymanek pêk bînim... Di vî peymanê da, 500 sal, berjewendîya welatên Emperyal, hebe û Kurdistan jî, heta hetayê, azad be...
• Eger, welaten Emperyal, ji bo avakirina, Kurdistana Mezin, alîkarî bide me, wê demê, emê jî, 500 sal, qezenca, ser-erd ê û bin-erd ê, Kurdistanê, ji % 50 yê, bidin wan, welatên hevkarên xwe û emê, 500 sal, Lula Neftê jî, ji wan, welatên hevkarên xwe ra, vekin... Emê, ji bo parastina Kurdistanê, ji Artêşa Kurdistanê ra, 80 Mîlyon, Dabançe, Tifing'ên herê Moderin, Rokêt'ên, Antî-Panzer û Fûze'yên, Antî-Tîyare û hwd, ji wan, welatên hevkarên xwe, bikirin...
Kengê Kurdekî Were Kuştin, Hun Jî Sê Zarokan Çêkin ! . .
Gelê Xuşk û birayên Kurd, neyarên Kurda û dagirkerên Kurdistanê bi sed salane, Bira, Bav, û Xuşkên me Kurda bi şiklên curbecur dikujin. Dibê em dev ji tolhildanê bernedin. Ango hewceye em mafên xwayê Tol Hildanê bikar bînin.
Gelê Xuşk û birayên Kurd, dema neyarên Kurda û dagirkerên Kurdistanê, Kurdekî kuşt, hun jî bi cengawerî tol hilanîn ( heyf hilanîn ) bigirin.
Gelê Xuşk û birayên Kurd, kengê Kurdekî bi destê neyarên netewa Kurd were kuştin, hun jî, di şuna wî kesê şehîd da, sê zarokan çêkin !...
Gelê Xuşk û birayên Kurd, dema hun nu dizewicin, an cêvî an jî sêber zarok bînin dinê !...
Gelê birayên Kurdên li Kurdistan ê û Kurdên li seranserê Cîhanê, hetanê sala 2113 yê, ango hetanê sed salê kî, bi kêmasî, sê an jî çar Jin bînin, ango sê caran an jî çar caran bizewicin, bila jimara Kurda, li Kurdistanê û li seranserê cîhanê, zêde be. Dakû em, bikaribin, li hemberê dagirkerên Kurdistan ê, xwe biparezin û em li hemberê Teknolojî ya îro wenda nebin !...
Yarê bixun e sitranê dîlanê.
Dilê min birîn e lê dilovanê.
Min dil da te bejn zirava halanê.
Hey endam bi vejînî wer e xoybun.
Ji çîya û deşt nalin tê ax yarê.
Boy te dilê min jan da birîndarê.
Li warê me derman gulê baharê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Mezra botan warê mîr û mîrekê.
Mem got, em nevin çîroka dîrokê.
Tarîya zîndan ronîk e jîrekê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Kanê mezra botan xwazil bi berê.
Mem çubu warê Zîna evîndarê.
Fesadê wan bu sebebê kederê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Sê Ehmed û Xecê çu ser zozanê.
Wekê kevok bu li çîyay Sîpanê.
Xezal xun berda ser bejn û fîstanê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Zarok roda çu ji ber şîpa avê.
Hilanîy e dengê şîna dêw bavê.
Bîr anî Helepçê dil bu wek şevê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Neyar hat boy qirkirina Dêrsim ê.
Hovîtî kirin li Muş û Amed ê.
Xun rijandin li Zîlan û Qoçgîr ê.
Hey endam bi vejînî ver e xoybun.
Boy Kurdistan li ber gule baran ê .
Hunandîy e vejînî û xoybun ê.
Boy Partî Demokrat a Kurdistan ê.
Hey endam bi vejînî wer e xoybun.
Hezar salê, Dagirkerên Kurdistan ê, Bav û Kalê me, bi şiklên Curbe-cur kuştine. Dema em, Kurdistana mezin, çê nekin, ewên hîna, Hezar salên din jî, me û Zarokên me, bi şiklên Curbe-cur, bikujin. Divê em, dawî li şeş devletên îro, ''1-Tirkiye, 2-Îran, 3-İraq û Kuweyt ê, 4-Surîye, 5-Azarbeycan û 6-Lûbnanê '', bînin Çend Welatên Gelên Arî lê dijîn, tevê Nexşê Kurdistan ê bikin û wekê Împaratorî ya Medya yê, Kurdistan mezin, çê bikin. Û paşê jî, emê Kurdistana Piroz, bikin Kele ya Demokrasî yê...
Partîya Demokrat a Kurdistan — Xoybun 
“Sonda me mirin e di riya te de welat.
Yarê bixun e sitranê dîlanê.
Bi Gurzê, Rustemê-Zal kim.
Hun Dizanin !
Ey Şehîdên, Lor û Gorî.
Hun, bi xêr hatin. 
Her Bijî, Kurd û Kurdistan. 
