PDK - XOYBUN
Ji bo te, di bêjin narînê !    JÝ Ji bo te, di bêjin narînê !Ya ji wêve tê ew kî ye.Li ser wê rê di meþî ye. Dêmê sipî ji berfê ye. Bi aslê xwe ji mala kê ye. Ez keça mîr û bega ma Bi aslê xwe ji kurda ma Bi hizna jî deng da ma Bendewarê xort û feka ma. Bêje þîrîn canê tê çi kê Bê mey mirov serxoþ di kê Rê li ber mirov þaþ di kê Bi bejin û balê mirov mest di kê. Ber bi seyranê di meþim Gelekî bi keyf û xweþim Çav û birhên min reþin Kezî, yên min bîst û þeþin. Ji bo te, di bêjim narînê Ti rindê canê û þirînê Bi dilê min nazik nazelînê Te ez kirim êsîrê vê evînê. Bese ji bo min ti digotin Ceger û dilê min sotin Xwîn ji dilê min dotin Ma evîn jî di firotin. Guh neda wa xebere Ti di ber mire here were Xwe nîþan ka ji min re Qene rê kim ji tere. Bi bejin û balê sezere Bi rengê xwe jî qemere Kiras zere wê li bere Ti rêka ji mire xebere. Xeber hat ji gulavê Ji aþqa dil û hinavê Ti ketî yê heta bi kabê Wek nêrî ya nava avê. Hinga ku qazid ji te tê Li ser ser û çavê me tê Kaxez û name jî ji te tê Bêhna misk û abarê jê tê. Wekî qazid ji te di hat Silav ji bume jî di hat Bi wê bakik hînik di hat Rih bi canê me jî di hat. Ku ti wiha qayîm bê Li ber dilêm þirîn bê Wekî gulên rengîn bê Heta dîse lime havîn bê. Hindik û hindik ji tere Hiþ û aqil çu ji min sere Te birye hemu bi xwere Evînîya me jiya xelkê dere. Evîn xweþe wi ha bê Mirov bêjê ji keze bê Weke Navser heta dawî bê Mirov di rêz û edebê xwede bê. Weye hatim dîse bi miþtim Turkê rengîn wê li piþtim Tîrê evînê li serê dil xistim Ez hê xwe ji guniha di þiþtim. Yê ku tenebê ji xwe re Ji vê ji yanê bê xebere Weke Navser ne ji be re Ne vexwê ji ava kawsere. Heta kengî ji buy min Te Agir berda canê min Naçê ticara ji bîra min Buyî hevalê jîyana min. Hinga ku tu nukatê Tîrê evînê li dil didê Hiþ û sevda ji min dibê Wekî avdalik yê xwidê. Roja ku min tu nu dîtî Min çi bi serê xwe dîtî Wek mem û zîna botî Ku ewjî ketibun wî derdî. Rojik wê ê bi serde Emê xilas bin ji derde Min soz peyman û ehde Ji wê jîyana bi kul û derde. Ji wê jîyanê min tobe da Me dav û xefk li wê ve da Arzu halik jî me lê di da Me fermana serê wê di da. Çava veke hîdî tu hiþ be Bi gotinê Navser neqiþ be Ji vê evînê ne bi tirs be Hîdî bi vî girî tu hiþ be. Ji vê evînê neb xofim Lê wek avdal û hovim Hinav ji Agir bi kozim Hê ja ez pê di noþim. Erê weye derdik pir girana Weke êþa ser çav û didana Agir di kevê nava hinava Wek dar û gulên bê ava. Gula ji vê evînê tirh didan Gulên kesk, sor û zer didan Hinga ku di kevin ser destan Xwe ji dev û lêva nedi berdan. Ti pir bi nav û den gî Þirîn ciwan û pen gî Ji boy Navser her ren gî Qurmiz debax û zen gî. Sebra dilê min tu wî Heta niha ti li ku wî Weke gulik sipî yî Ji minre bêje tu kî yî. Heka tu bê ez kî me Ez Navserê gundî me Nêçîr vanê pezê kuvî me Ez nuka îro lê qez dî me. Li vî diyarê xwe zerî yê Ez xizalik jiya vê berî yê Ku nêçîrvan pê di berdî yê Di kê û nakê na gihê yê. Naza neka hîdî tu zerî yê Þekir ji dev û lêva barî yê Ti canî wek horî û perî yê Can û mal bibê bi gorî yê. Bese te li min kirî kedere Te jîyana min kir xedere Min hîlet nema ji tere Dev ji min berde û here. Nika herim û te bi hêlim Ma nuka ezê te ji ku ênim Ji vê evînê kezeb bi kêrim Bi sud û peyman ne wêrim. Ne sedeqa û ne xêre Kuro lawo mate xêre Hê ja qîza ne bi mêre Niza wê min bine ji kêre. Navser dibê neb kutek neb zorê Nabê qet tu ji min bi burê Li ber dilêm wek mircan û morê Ezê ji bo te kime aborê. Bi wî xwida yê em da yî Ez hê ja keçikik ne da yî Qelenêm bi gund û bajara yî Ez xwe jî ji malik ya bega yî. Tu keça mîr û bega yî Pa xwidê pênus lê da yî Ku milyakete rada yî Qufle û mifte jî lê da yî. Erê tu bike kar û xe bat Tu pir bike xêr û xe lat Mizgînîk ji bu me di hat Canê min ji bu te di hat. Roja ku xwidê em da yî Wekî girê hiþkik lê da yî Xwedê em ji bu hev da yî Ez Navserim ma hê tu na yî. Bila ji bo te hatim Ji welatik dur hatim Mîna sêvik xelatim Ji buy canê te hatim Navser BOTANî 22.11. 2006 Navser Botanîhttp://www.pdk-xoybun.com |
