Rojnamavanek li DiyarbekirRojnamavanek li DiyarbekirLi erdê bu xortek bê nefes Tenê mabû bi kamîra xwere bêkes Tev bibû xwîn kirasê wî sîs Li ser dewsa destê dijminê teres Piþtre min nas kir ku ew xortek fotokês Ji bo herkesî bû mereq û balkêþ Min girt ew dem peroþ Bûme mirovekî serxoþ Nedilebitî ji erdê ew leþ Min hiþt bê mejî û heþ Doza wî rastî bû ku em bibin dilgeþ Li ser jiyanê dinivisî bi awayek xweþ Cîhan bû li ber min tarî û þayiþ Bi xeyal û tirs û gumreþ Min rahiþt ji erdê peynûsa wî ya reþ Tu mir lê ew dimîne tim ji pêþerojek geþ Peynûsate tim wê binivîse ku xelas be êþ Ji bo civak biçe tim û tim bi pêþ Wê rabin keç û xort bikin þoreþ Û jiyan ji nûve bibe xweþ Ew ê bibin ji bo me nuh nifiþ Kar û xebat bikin bi mejî û hiþ Kiyaksar Temirhttp://www.pdk-xoybun.com |