Xizan Þîlan : KOLANÊN BÊWÎJDAN KOLANÊN BÊWÎJDANkolanan di bêwîjdaniya xwe de berê xwe ji min guhartin derdora azadiya min bi têlstîriyan dorpêç kirin roj ji min dizîn roj min ji min didizin û ez firotim feleka qehpik di binçengên þevên tenetiyê de veþartin bi nalînan bi axîn û keseran nixumandin baskên hêvîyên salên min þikandin ber bi toza bîranînên lanetbûyî ve firandin bîra tirs û xofê di dilê min de afirandin tofana zîpikan bi ser min de barandin kolanên bextreþ di xwîna zikreþiya xwe de gevizîn lê dest û piyên dilê min jî di poþmaniya gavên xwe de lerizîn Çeqelên kolanan li îstgeha giyanê min ya dawî bi awirên zexelane li hêviya xwekujiya min rawestiya ne di guhên min de ewte ewt in û bi laþê mirina min mijûl in ronahiya rojên min di asoyê çavên min de kor kirin roj ji ber gavên min sersem û sermest dipekin û di korta çavên min de winda dibin pêþeroja min mîna lehiyek bêxwedî ber bi þopên nediyar ve diherike li nav lepên kolanên bêwîjdan di bêçaretî bêkesî û bêdengiya xwe de difetisim di goristaneke bêgor de li navbera mirin û jiyanê dilikumim dûpiþkên kolanan di qesr û qonaxên giyanê min de cîrîdan davêjin û jehra çavnebariya xwe di çermê min de berdidin temenê min bûye xweliya li ber lingên zaliman rûpelên parsiyên min di bin dagirtina qelemê êþan de dîsa qîrçe qîrç in kolanan ez spartim paþila þevên wêran e mîna kusiyê di qalikê xwe de veþartî di qefesa zîndana oda xwe de girtî me mîna masiyê bê av li qeraxa þîpa xwîna xwe diperpitim li nav aþîta temenê xwe can dikêþim bîhna mirineke bêwext ji henasa min difûre bi hawara min ya bêdeng re berbangên asîmanê digirîn û diqêrin pêlên bahoza çemên vî bajarî bi xem û xeyalên dil û kezaba min re rovî rakirine govendê Stockholm, 12. 12. 2005. Xizan Þîlanhttp://www.pdk-xoybun.com |