PDK - XOYBUN
|
Pîrê û Nêrî Pisîkek Xone hebû. Wî rojek xwest ku fotografekî ( weneke ) xwe bikþîne. Rabû û Çû dikanafotografkêþ. - Merheba westa ( Hosta ) ! Ez dixwazim fotografekê xwe bikþînim. Divê fotograf mezin be, lê ji bo albûma min divê fotograf gelek biçûk be. - Merheba! Tu bi xêr hatî Pisîka Xone. De fermo li ser vê kursî rûne. Weha lingên xwe bavê ser hev. Serê dûvê xwe jî bîne ber Çenê xwe. Himm ! Balkêþ e! Dûvê xwe bibe pey piþta xwe. Baþ e ! Divê niha jî tu bikenî. Him ! Ewa haaa ! De nelive ez dê niha fotografa te bikþînim. Fotografkêþ hê negihîþt ber kamareya xwe, pisîk baz da ber derî. - Ma tu hewqas tirsonekî? Netirse ! Offf ! Rawest e ! Çiqas fotografkêþ got ji pisîka Xone qet wek ku nebihîze, ji derî derket û Çû. Fotografkêþ ji hêrsan Çû ser sendeliyek rûniþt. Serê xwe kir nava destên xwe. Fiþe - fiþ ji dev û pozê wî dihat. - Piçek paþê bi teqereq derî vebû. Pisîka Xone di dev de miþkekî biçûk û ket hundir. Hêdîka çû ser kursîyê wek ku westa ( Hosta ) jêre gotibû rûniþt. -Çima tu hêrs bûyî westa ? Divê hevalê min jî bi min re be. Bê heval fotograf ne xweþ e. Vê carê te fêm kir ji bo çi ez çûm ? De fermo fotografa min bikþîne. Pisîkê got û li kamerayê nihêrî. |