PDK - XOYBUN
Gundî û Bajêrî Du kes dibe hevêlê hev. Ê yek gundî buye, ê yekjî bejêrî buye. Werin em bihevra van kesana naskin. Emê bi dawîya wana bikenin û şîretan bigirin. Hevalê bejêrî li bajêr karê hesîngerî dikir. Hevalê bajêrî kesek ji xwa heskirîbuye. Ango ev kes cilên rind lixwa dikir û di warê xwarin û vexwarinêda gelek comert buye. Hevalê gundî li gund karê reşberî dikir. Hevalê gundî jî merovek baş û tehmakar buye. Ango ev kes cilên xirav li xwa dikir û di mala xwada vexwarin û vexwarinên xwaş nedixwar. Hevalê gundî rojek dibe mêvanê hevalê xway bejêrî. Hevalê bajêrî bi mêvanîya hevalê xwayê gundî gelek şa dibe û xwarinek xwaş ji hevalê xwara çê dike. Xizmeta hevalê bajêrî xwaşa hevalê gundî diçe. Hevalê gundî daxwaza kîrîvatî li hevalê xwayê bajêrî dike. Hevalê bajêrî bi vî daxwaza hevalê xwayê gundî kêyfxwaş dibe û herdu dibin kirîvê hevdu. Piştê kîrîvatîyê kîrîvê gundî çend caran diçe mala hevalê xwayê bejêrî li wir, xelî, kebap, penêr, tomast, hingiv û bi van xwarinanra xwarinên dinjî dixwe. Her xwarinên xwaş, di mala kirîvê bajêrîda buye. Rojek jina kîrêvê bajêrî ji mêrê xwara van gotinana dibê. Jina kîrîvê bajêrî : Mêrik, camêrek bu kîrîvê te. Ew herdem tê mala me û navê tev zarôkên me hîn buye. Te rojek derê wan venekir. Xwadê dizane, aniha bi malbatî, xeybeta te dikin. Rojek çend tiştên dîyarî, bigire biçe mêvanîya kîrîvê xwa. Kîrîvê bajêrî : Jinik tu rast dibê ezê sibê biçim mêvanîya kîrîvê xwa. Dibê sibe kîrîvê bajêrî ji boy kîrîvê xwayê gundî çend dîyarî digire û barê xwa dide gundê kîrîvê xwa. Kîrîvê bajêrî, digêje gundê kîrîvê xwa, li nav gund, ji yekî mala kîrîve xwa dipirse. Yekê ji gund, mala kîrîvê wî rava dikê û jêra dibê kîrîvê te, aniha ne li male, ew û zarokên xwa, li zevîyê ne û zevî rava bajêrî dike. Kirîvê bajêrî, berê xwa dide zavîya kîrîvê xwa û piştê nîvroy digîje zevîya kîrîvê gundî. Kîrîvê bajêrî : Kirîv roja te bixêr be û ji tera quwet be. Kîrîvê gundî : Wey kîrîvê minê hêja tu bixêr û ser çavê minra hatiye. Ez gorî sê xetên min maye ez cotê xwa xilaskim. Dixwaze bi zarokê minra biçe mal. Anjî li hêvîya min bisekine sê xet cotê min xilas be, em bi hevra biçin mal. Kîrîvê bajêrî : Xem nine, ez dikarim li hêvîya kîrîvê xwa bisekinim. Kîrîvê gundî : Başe, wî demê, ezê zarokên xwa bişînim malê. Tu mavanê meye, bira zarok biçin malê paxiş bikin. Û tevdîra, xwarina meya êvarê bibîne. Kîrîvê bajêrî û malbata kîrîvê gundî di zevîyê li xatirê hevdu dipirsin. Û hevdu nas dikin. Kîrîvê gundî, jina xwa ji bona xizmetê, dişîne malê. Lê hîna li zevîyê, bi dizîyê kîrîvê bajêrî, ji bona tevdîrîya xwarinê, jina xwa temî dike. Mixabin dirêjayîya zevîya kîrîv sê hezar metreye. Hetanê sê xet cotê kîrîv xilas dibe, tarîya êvarê dikeve ser wan. Piştê xilasîya cot, herdu kîrîv berê xwa didin malê. Û têne malê, dest bi xesedanan dikin. Çay û qehwe vedixun. Dema raketinê ye, kîrîvê bajêrî dixwaze bikeve xew. Kîrîvê bajêrî : Kirîv ger hun, cîyê min daynin, ezê bikevim xêw. Kîrîvê gundî : Kirîv qurban, aniha xwarin were, emê xwarin bixun. Piştê xwarinê, ezê ciyê kîrîvê xwa daynim. Kîrîvê bajêrî dimîne hêvîya xwarinê. Divîne ku jina kîrîv sênîya xwarinê anî, nonê sêlê û nonê tendurê danî ser sênîyê. Û du badî ( Tas ) danî pêşîya wan. Kîrîvê bajêrî di serîda fehm nekir ku xwarina wan çiye. Kîrîv serê xwa, dirêjê sênîyê dike û divîne tenê şîr hatiye, ser sênîyê. Kîrîvê bajêrî vî yêkê muruzê xwa dike. Kîrîvê gundî, ji kîrîvê xwayê bajêrîra, van gotinana dibêje. Kîrîvê gundî : Kirîv qurban tu çima murzê xwa dike. Ma ev şîre, ji şîr, gelek tişt çê dibe. Ango, berx şîr dixwe, jê goşt çê dibe û ji şîr, dew, mast, çortan, peynêr, run, toraq û gelek tiştên dinjî çê dibe. Te, ha van tiştan xwar, ha jî şîr xwar. Kirîv qurban, em hîna li zevîyê bun, min jina xwa temî kir, ji bona ku zu were malê, ji tera xwarina şîr amade bike. Kîrîvê bajêrî, bilez xwarina xewa dixwe û dikeve xew. Dibe sibe, kîrîvê gundî dubare, di taştîya sibêda xwarina şîr, dide kîrîvê xwayê bajêrî. Kîrîvê bajêrî, bê deng xwarina xwa dixwe û ji kîrîvê xwayê gundî, destur dixwaze, ewê biçe mala xwa. Lê kîrîvê bajêrî sonda kîrîvê xwayê gundî xwarîye. Di dilê xwada wan gotinana dibê. Kîrîvê bajêrî : Kîrîvo ez qurbana tebim, ma tu nabe mêvanê min, ez fenek wer bînim serê te, tu feleka xwa şaş bike. Kirîvê bajêrî li ser vî biryara xwa dizivire bajêr û çavê wî her dem li rêya kîrîvê gundîye. Demek şunda kîrîvê gundî, bêrîya kîrîvê xwayê bajêrî dike, berê xwa dide bajêr û diçe cem kîrîvê xwayê hesînger. Herdu kîrîv li hevdu dipirsin û kîrîvê bajêr çay û qehwe, dide kîrîvê xwa. Lê kîrîvê gundî bê sebire. De mizekin çima ? Kîrîvê gundî : Kîrîv demek dirêje em li dikana ( karxana ) teya hesîngerîyêne. Ez îro mêvanê teme. Ji xwa êvare, tujî îro hinek zu karxana xwa bigire. Kîrîvê bajêrî xwa, li kerîyê datîne. Kîrîvê gundî çend caran, van gotinê xwa dubare dike. Û kîrîvê gundî, bi hêrs, van gotinê xwa dibê. Kîrîvê gundî : Bi hêrs navê zarokên kîrîvê xwayê bajêrî rêz dike û dibêje kîrîvo, min bêrîya vana giştikê kiriye. Dibê ez wana yek û bi yek maçkım. Kîrîvê bajêrî : Şapikê xwa dişeqitîne jêr, kîrê xwa rava kîrîvê xwayê gundî ke û dibê were vaya ( xirê min ) maçke. Kîrîvê gundî : Hay kîrîvo tu xirifîye. Kîrîvê bajêrî: Na qurban ew zarokên te navê wan jimart, ew giştik ji wî xirê çê bunê. Ger te va xira maç kir, te her wek tev zarokên min maç kiriye. Kîrîvê gundî : Kîrîvo bi xwadêkim tu xirifîye û tu dîn buye. Kîrîvê bajêrî: Kîrîv tê bîra te, dema te, şîr danî ber min û te wan gotinan got : '' Kîrîv qurban; berx şîr dixwe, jê goşt çê dibe, disa ji şîr, dew, mast, çortan, peynêr, run, toraq, gelek tiştên dinjî çê dibe. Dema te şîr xwar, ter her wekê, van tiştan xwariye. '' Kîrîvo vana gotinê tene. Ma zarokên min jî, ji kîrê min, çê buye. Ez çima bivî gatinên xwa, dîn dibim û dixirifim. Kîrîvê gundî, li gotinên xwa difikire û ji ber temakarîya xwa, gelek şerm dike. Dizivire jî kîrîvê xwayê bajêrîra, van gotinana dibê. Kîrîvê gundî : Kîrîv bi xwadêkim, tu aniha kîrê xwa dide min, ezê kîrê te maç kim û ev yeka ji minra bibe şîretek. Û dura tuyê bibê mêvanê min, ezê zincîra tehmakarîya xwa bişkêrînim. 15. 04. 2005 |