PDK-XOYBUN; wiha, di xizmeta, Kurd û Kurdistanê daye : Pirojeya Kurdistana Mezin, Pirojeyên Aborî û Avakirin, Pirojeyên Cand û Huner, Lêkolîna Dîroka Kurdistanê, Perwerdeya Zimanê Kurdî, Perwerdeya Zanîn û Sîyasî, Weşana Malper û TV yên Kurdistane.

Di Navbera Demoqrasî û Diktatoriyetê de ..... !
Piştî cenga cîhanî a duwemîn di sala 1945 miletên ereb ji bi nîrê dagîrkeran rizgar bûn û qaşo welatên serbixwe ava kirin û rêjîmên niştiman di wan de bûn desthelatî.

Di wê demê de jî di cîhanê de nemaze li ewrûpa gelek welat ji bin destê rêjîmên diktator derketin û gelên wan rizgar bûn nemaze ji bin destê ( Nazî li Almaniya bi fermandariya Hitler, Faşîst li îtaliya bi serokatiya Mosolînî ) , lê piştî wêrankirina bingehên şehrestaniyê di wan de. Miletên ewrûpa serê xwe ji nav xweliya cengê rakir in û bi saya partiyên niştimanî di demek kin de karî bûn xwe bighêjin qûnaxek pir li pêş bi taybetî di warê avakirina civata demoqrasî de û herweha di warê pîşî-teknolocî de, ji kesî jî nayê veşartin nav û dengê wan di parastina mafê mirovan de, azadîya dezgehên ragiyandinê bi hemû cure û nefşên xwe ( Telefiziyon, Radiyo, Kovar û Rojname ), komelên sîvîl ên serbixwe, mafê xwepêşêndanê, dadegehên serbixwe, azadiya peyvê û nêrîn in têvil. Kesek nayê girtin û nayê zindan kirin ji bo raman û çalakiyên rêzanî an ji bo rexnek dijwar li ser berpirsiyarekî rêjîmê, mafê çandî ji her netwekê re parastiya nemze axiftina bi zimanê zikmakî, di vê çarçewê de wek nimûne li Belcîka sê zimanên serekî hene Holendî, Almanî û Feransî li Siwêsira jî çar zimanên serekî tê de hene û heft netewên bi taybetmendiyên xwe bi hev re dijîn, kes nikare ê din qedexe bike...û heya bi dawî.

Mafê xwendinê bi zimanê zikmakî ne tenê ji milet û hûrgelên wan welatan re heye lêbelê ev maf ji biyaniyan re jî heye, penaber û kesên kocber jî.

Tiştê balkêş mirovên gunehkar di civakê de sezayê wan di dadegehan de li wan tê birîn, ew biryarê dadegehê û fermanrew ji derveyê zagonên mirovantiyê û ê komelên mafên mirova afirandine dernakevin, sezayê dijwar wek bidarvekirina mirov an işkencên din tuneye, wek em li gelek welatê Ereba dibînin ( dûlab, kursiyê Almanî, ciryan, bisat al-rîh, mirîşka biraştî, îdam, kuştina bidizî û windabûna kesa di zindanan de ), hemû kes wek hevin li ber deriyê dadgehê, kurê mîr û wezîr an ê şivan û gavan, kurê axê an serokeşîr, karker, cotkarî û peyayê rêjîmê tev bi yek darî tên ajotin û di yek wekheviyê de dijîn, çêra bertîla ji xwe nayê kirin û ji bavê yekî zêdeye ku hemwelatiyekî têxê bin tirsê de ji bo hinek dirava jê biçesibînê wî çaxî bi berstika wî tê girtin û seza lê tê birîn di dadgehê de.

Ev rastiyeke darî çavê herkesî ye, mere karê li vir nasbikê ûşta pêşketina welatên wan û xurtbûna giyanê niştimanperweriyê di nav gelên wan de, çaxê gel jî hez ji welatê xwe dikê, ew welat tê parastin bi hezkirina wan, li vir yekîtîk durust û bi hêz tê afirandin, îcar ti bêbav nikarin careke din mafê çarenûs ji dest wan bigir in, miletên Ewrûpa her tim dimênên şiyar û her bi pêş ve diçê.

Lê çaxê em werin li rojhilata navîn temaşe bikin, li wan miletên ku ew jî bi Ewrûpiyan re rizgar bûbûn ji bin destê kolonîyalîzmê, ez dixwazim di vê çarçwê de bi tenê bênim ziman ka rêjîmên welatên Erebî bi çi rolê rabûne û çi bandor li ser gelên xwe hiştine.

Em ji bîr nakin bê goman wan cihêwaziyên di navbera gelên rojhilata navîn û ên Ewrûpî de, nemaze di warên : ( olî, êlî, civakî, piskolocî de.....û.hd.), helbet rolek bingehîn ji wan re heye, lê ta çi qûnaxê giringî û rola van tişta di pêşketina gel de an wî çiqasî amade dikê ji guhertina re ? Ev pirs, hinek pisporên vî babetî karin bersivê bidin û lêkolîna li ser çêkin.

Ji bo rewşa rojhilata navîn wek nimûne ezê du welatan ji nav veqetînim ev welatên ku beşdariya wan di gelek bûyerên herêmî û herweha ên cîhanî de jî hebû, ev herdû welat ku bi navê ( komara îraqê û dewleta Sûrî ne ) teybetmendiya wan ji ber van xalên jêrîn :

1 - di salên şêstî de partiya bees li wan bûye deshelatî, rêjîma wan 35 sala berdewam kir li îraqê û hîn li Sûrî hîn jî di dûmîne, ev partiya ku xwe pêşkêş dikê wek pêşeng ji gelê Ereb re.

2 - Herdû endamê neteweyên Hevgirtî ne ( UN ) ji çaxê serxwebûna wan ji Feransa û Birîtaniya û dûmahika cenga cîhanî a duwemîn.

3 - Ji endamên serekî ne di civata welatên Ereban de.

4 - Bingehek abûrî xurt di wan de heye, nemaze duhnê reş ( betrol ),

5 - Jimarek mezin ji hemwelatiyan di wan de heye ku dibê hêzek ji bingehên aborî re û bi pêş ve dibê.

6 - Tiştê herî giring ithniyên têvil di herdû welata de hene ( Ereb, Kurd, Aşûrî, Kildanî turkûman, Armen, û ji ola musilman, fileh, Êzîdî jî di wan de hene ) ku girêdayî ne di koka xwe de bi peymanên koloniyalîzmê ve ên kevn û ên nuh ji alî dagîkeran ve li ser rojhilata navîn bi kar anîn e.

wek : ( Saykis-biko, Lozan, sîfir û ên awarte di navbera kemalîstan û Feransa de....û h.d.), encama van peymana ew bû ku miletê Kurd û du parçê Kurdistanê ketin bin destê rêjîmên Ereb de û ji mafên netewî bê par man nemaze mafê çarenûsî.

Lê bê goman sedemên dîrokî din hene, ji çaxê êrîşê leşkerê musilman ên bi navê belakirina Ola musilman a ku girtibûn ser kurdistanê di sedsaliya hefta de piştî zayînê ta qûnaxa imperatoriya Osmanî û di pey re koloniyalîzma nûjen ji alî Feransa û birîtaniya ve hiştin miletê kurd hêdî hêdî mafê xwe wek netwek serbixwe wenda bike, herweha kurda jî tekoşîna xwe ne rawestandin û destên xwe di ber xwe re ne berdan, gelek serhildan û şoreş afirandin, lê vaye sedsaliya bîst û yekê ye hîn tê jimartin ji miletê bindest.

Di salên şêstî de ji sedsaliya bîsta partiya Be´es li Sûrî û îraqê bû deshelatî, bi dîmaxociyet û bangê sexte xwe kirin bavê netwa Erebî, lê ka wan çi bandor li ser gelê xwe û hûrgelên bi wan re dijîn hiştin ? An Sûrî û îraq gihandin kîjan qûnaxê ?

Wek em dizanin gelê kurd bi bin pê bû û hat perçiqandin ji destê nejadperesta, li Başûrî Kurdistanê hemû awayê setemkariyê ser miletê kurd bikar anîn, ji zindankirinê, bidarvekirinê, enfalkirinên di salên 1988-1989an de ( 182.000 kesê kurd ji jina, zaroka, kal û pîra hatin veşartin di goristanan de) , ta çekê kîmawî li ser wî bi kar anîn, di helebça de 5.000 mirovên kurd bi kîmawîbaranê re canê xwe wenda kirin bi deh hezaran cihê xwe berdan û li welatên derdorê bûn penaber ji ber hovîtiya beesî ye, xwestin hemû rengê şehristanyê wêran bikin û kurdistanê Ereb bikin.

Vê rêjîmê şerekî heşt sale dijî gelên Eyranî kir tê de bi sedhezaran mirov hatin kuştin, herweha êrîşek bir ser dewleta Kuweyt a Ereb û dagîrkir, dewlet û gelên rojhilata navîn kişandin ser devê volkan û şerekî cîhanî vêxist di destpêka salên notî de bi destê hevpeymanan hat rizgar kirin, di pey re raperînek gelêrî li başûr û bakurî Îrakqê dest pêkir da gel azadîya xwe bi destê xwe bixe lê carek din rêjîma hov bi çekê kîmawî û bi firoka û çekê giran êrîşî ser gel kir, du milyon kurd ji cih û warên xwe barkirin, herweha nêzîka sed hezar ji miletê Ereb ên şîeyî jî hatin kuştin ji alî beesîye, encama vê yekê hişt netewên yekbûyî biryarekê di derbarî Îraqê de derxin, du xêz li nexşeya îraqê xistin başûr û bakûrî wan li firokê rêjîmê qedexe kirin û herêmek parastî ji kurda re çêbû, bû destpêka azadiya kurda li başûrî Kurdistan.

Piştî bûyerên ku li Emrîka çêbûn di 11ê êlûnê de berê cîhanê hat guhertin û şer dijî terorist û hova li darxistin , gava pêşî dest bi Efganistan kirin, hêlîn in teroristan li wir xirakirin, ên wek Binladin û tevgera wî Al-qayîde pê re rêjîma Taleban, ev terorist yekser berpirsiyar bûn di ber bûyerê 11ê êlûnê de, lê destê rêjîma Îraqê jî bi wan re hebû, loma piştî du salan ji Efganistan û bi biryarên UN carek din hevpeymanan doza xwe kirin ku rêjîma Îraqê çekê qedexe li cem xwe işkere bikê lê serê xwe hişkir, li vir hevpeymanan bê çare êrîşî îraqê kirin û dongî ye partîya bees anînîn , başûrî kurdistanê jî bi giştî azad bû, îro jî perlemanê Kurdî heye û biryara wê ji sala 1992 bi avakirina welatekî fedral û demoqrasî heye, ji bo gihiştina vê armancê bê goman kar û xebatek dijwar jê re divê, bi saya herdû partiyên kurdistanî ên sereke partî demoqratî kurdistan PDK û yekîtî niştimanî Kurdistan PUK gavên giring tên avêtin.

Partîya bees li Sûrî jî got : Emê yekîtîya welatê Ereba çê bikin, felestînê rizgar bikin, azadîyê ji gelê Ereb re pêkbînin û rêjîmeka sosyal û dadmend damezirînin.

Bi vê dîmaxociyetê xwe pêşkêş kirin û rehên xwe di nav gel de dirêj kirin, lê ên li van armancan bigere divê xebatekê jê re bike, çaxê em li 40 salên wan temaşe bikin tê xuyanî :

1. Civak bi şûn de hiştin xwegirtina bi hişê êlî û malbatî di nav gel de ma.

2. Ti zagon ji bo azadiya karê rêzanî û damezirandina partiyên siyasî dernexistin û her kesê bi hiş û ramanên xwe ne wek wan bûn bi çavê sor li wan nerîn.

3. Dezgehên ragiyandinê bûn dengê beesîyan bitenê bi hêz êrîşî mejyê gel kiribûn bi pênûsên ji jehrê ew dezgeh man meydan ji xwefiroşan re û ji çavpehnan re wek çekekî bive li hember gel bikar anîn, jiyana ramyarî bû qurbana îdolociya bees a şofen, rê li ber hemû ramanên têvil dibirîn û ne ji bo bi serkevin , ne hiştin ti rojname, kovar, radyo, televizyon ên serbixwe bên weşandin an partiyên din bi rengekî işkere wan derxin. Ev armancên han di riya hêzên ewlekariyê û polîsan re pêkanîn, xwestin çavên milet bişkînin û wî bighînin rewşek lawaz.

4. Hêza leşkerî, polîs û esayîş ku qaşo hatibûn avkirin ji bo parastina Sûrî, mixabin bûn ên malbata û ên taybet ji bo rêjîmê dijî gel

5. Liq û cureyên hêzên ewlekariyê û ( muxaberata ) li hemû parêzgeh û herêmên Sûrî belavbûn, guhbel di nav gel de çandin û karê wan bû zindankirina welatparêzan û binçavkirina wan.

6. Bi sedan ji bo nerînên xwe hatin zindankirin ji wan hêzên hatin qedexekirin ji alî rêjîmê ve wek tevgera kurdî, Al-emal Al-şûiî, ixwan, Felestînî, Asûrî.....û hwd.

Kesên xuyayî demên dirêj di zindanên wan de man wek ( Ruyad Al-turk ji partya şû’î, ji tevgera kurdî Xalid Meşayix, Ebdela mele Elî, Dihamê Mîro, Kemal Derwîş, û ji bilî wan bi seda jî hatin girtin nemaze piştî salên notî,wek nimûne Mehmûd Cemîl, Faris Xelîl........û hwd, ji komela mafên mirovan Aksem Niwêsa, û ji çalakdarê civaka sîvîl Arif Delîla, Riyad Sêf û bi sedan ji bilî wan ) ev kesê hatin zindankirin bi gelempêrî niştimanperwerbûn û xebata wan zelal bû û ji ber mirovantiyê dikirin.

7. Mafê xwepêşandinê bi giştî li sûrî qedexeye, wek nimûne çaxê ji bo cejna newrozê hinek mirovên Kurd di salên heştêyî de li bajarê şamê bi rengekî aştî doza derketina çolê û lidarxistina ahengekê, encamê wê xwepêşindanê agir berdan sînga kurda û nemir Silêman Adê bi destê qirêj hat kuştin.

8. Damezirandina komelên serbixwe ên mafên mirova qedexe e.

9. Her evserekî ji hêzin ewlekariyê karê biryara zindankirina gelek mirovên bêguneh bistinê bê mafên dadegehî bide girtiya.

10. Pirsgirêka hûregelên li Sûrî ma ne çareserkirî û miletê kurd ê jimara hemwelatiyê wî di ser du milyonan re ye ji mafê netewî ma bêpar, kultûr û çanda Kurdî ziman û jiyana civakî ên kurdî di destê nejadperestan hatin talankirin û perçiqandin, dengê miletê kurd ji dezgehên ragiyandinê bi hemû awayan rê lê hat birîn, rêjîma bees hewl da ku kurda dûrî hunerê bikê û ew di insitûtê hunrî de ne dipejirandin ne jî riya radyo û Tv an li ber wan divekir, lê tiştê herî bi gemar ew projeyên şofînî ên awarte dijî gelê kurd li parêzgeha cizîrê pêk anîn û dest bi Erebkirina hawîrê kurda kirin:

a - Serjimartina awarte di 05.10.1962 an de ku di encama wê de nêzîka 200.000 mirovên kurd ji nasnama û ji mafê hemwelatiya Sûrî û mafê sîvîl man bê par, ev kesên kurd bi navê biyaniyan (ecnebî) dan xuyakirin.

b - Kembera Erebî: di dirêjiya 350 kilometrî û ferehiya10-15 kîlomitran de sih û sê gund ji Erebên tebgawî re ava kirin, erdê çandiniyê ên herî baş û çak di herêmê de ji Kurdan sitandin û dan wan Ereba, kurd man dîl di gundê xwe de bê kar û çandinî, bar li milê belengazan girantir bû û neçar man ji koçberiya derve û hundurû re, hin çûn bajarê şamê û Dêr al zorê ji astengiyên aborî û tunebûna kar da zarokên xwe xwedî bikin, hin bûn mişextî li Ewrûpa û derdora wê, ev jî yek ji armancên nijadperestên bees bû ku Kurda û jimara wan di herêmê de kêm bikin û Ereba di şûna wan de cih bigrin.

c - Erebkirina navê gundê Kurda an guhertina navên kevn li seranserî hawîrê Kurda.

d - Qedexekirina zimanê Kurdî ê nivîskî di dibistanan de û ne jî hiştin di rojnema û kovara de bi rengekî vekirî di nav gel de belav bibe, çapemeniya kurdî ma di quncikên tarî de.

e - Ji bo raya giştî ji a derve berpirsiyarê rêjîmê didin xwiyakirin herwekî Kurd di Sûrî de tunene û ne jî pirsgirêka kurdî li cem wan heye, çavên xwe ji hebûna miletê Kurd digrin û taybetmendiya wî na pejirînin.

f - Rê li ber kurda girtiye di fermandariya dewletê de nemaze di warê leşkerî û siyaseta derve de wek karbidesta di balyozxanê Sûrî de li derve.

g - Di warê aborî de herêma Kurdî gelekî li paş hiştin ji ber ku ew ti fabrîke li herêmê ava nakin û ne jî rê li ber divekin, tim astengiyan û keleman jê re çê dikin.

i - Ta niha ti zanko û kolêc di nav kurda de ava nekirine, ev jî sedemek giring ku gelek keç û xortên Kurda nikarin xwendina bilind bidûmînin.

Nexşeya Sûrî bi vî rengî tê berçav.

Mafir welatparêzên welat cihê wan bûn zindan û cemawerê wan bi tariya nezaniyê dorpêç bû, an kocberî bû para wan, welat bi hêviya diz û çavpehna ve ma, wê çawa welatê me azad bibe û riya pêşketinê bigre.

Ev 40 salin em dinalin di bin zilm û zora wan de, ev 40 sal welat didoşin û bêrîkê xwe dadigirin ji ked û xuhdana gelê Ereb, kurd û hûrgelên din. ne Colan rizgarkirin, ne Felestîn vegerandin, ne civakek paqij avakirin, ne yekîtiya welatê Ereban pêk anîn, ne bingehek aborî danîn, ne sosyalist me dît û ne jî dîmoqrasî.

Miletê bi vî rengî bê xesandin wê çi rola wî hebê ? an wê çi karibe ji xwe re bike, gelo ev aqilmendiyeke ku dikin ? Ma mere nikare ser wan bibêje ew wek tebayê ( neama ) ne serê xwe kirin bin qûmê de û qûna xwe ji cîhanê re belbelot hiştin e, piştî hilweşandina rêjîma bees li Îraqê bere rastiyê bi çavên xwe bibîn bê berê miletê xwe çawa dan gurandinê û ê welat dan wêrankirinê, peşkê qirêja wan li nav çavên gelên cîhanê ê dûr û ên hawîrdor ketiye, ji niha û pê de şermek pir mezine êdî milet ji derewên wan behwer bike an ji dek û xapên wan sûd bigrê, çaxê ji raya giştî û cihanî re didin xuyanî kirin ku serok wezîrekî nû wê were û kabînak din tê damezirandin, an veger yekî wek Heysem Menah ku dijî wan bû wê rûyê wan sipî bibe an sextê wan wê bibin rastî û navê demoqrasiyê li wan bike, mixabin kes ji wan behwer nake, îro tîrêjên rojê li hemû cîhanê belav bûn e dezgehên ragiyandinê ji destê diktatoran derketine, ew tariya ku afirandibûn û milet di nav de hiştibûn hatîye çirandin bi saya ( telefon, qenalên azmanî û a herî giring û hêsan internêt ) ku têkilî û pêwendî di nav mirovan de li seranserî gok û groveriya erdê çê kiriye.

Ev rewşa ne xweş ev partiya dîrok bi qirêj di ber de berpirsiyare lê miletê rojhilata navîn û fermendarê wan jî jê nayên şûştin, ma ne şerme ji sêsed milyon Ereb re ku ev setemkarî li ber çavên wan çê dibin ti helwestê giring di derbarî pirsgirêkê de ku mere sûd jê bigre nedan.

Ma ne şerme ji wan kesên bi biratiya misulmatiyê devên xwe heya dawî divekin ku miletê kurd ê musilman bi çekê kîmawî tê fetisandin û şewitandin bi destê birayê musilman û kes ne leqiya, gelo ma ev çi biratî ye? Ne wek a rovî û quling e ?

Dawî mere dighê encamekê wilo ku miletê Ereb jî miletekî ne azad e û ji ber vê ûştê jî nikare azadîya hûrgelan jî di nav xwe de bipejirîne, miletê Ereb ji dehê salan ve bi destê rêjîmên leşkerî û nijadperest hatîye perwerde kirin, çareserkirina pirsgirêka me û wan di avakirina demoqrasiyêde ye û ji ber vê yekê jî qurbanî divin.

Almanya Braunschweig, 11. 09. 2003 - 21. 11. 2005

Ev nivîs da 11. 09. 2003 da hatiye nivisandin û di dema 21. 11. 2005 da di malpera Xoybunê da hat weşandin

Welîd Murad
http://www.pdk-xoybun.com
http://www.xoybun.com/extra/slide/Unbenannt-2.swf