Sedema Belengazîyê, Talana Li Kurdistane !

Salên hezar û heysid û nehsidane.
Li me xirav hat, ev çi sal û devrane.
Zingîna heytehola dagirkerane.
Derî û pacê wan, ji darê Guzane.

Li Kurdistanê jî, derî ji Þirtane.
Sewaxa derîya, bi Ka û Rêxane.
Ger bêjin ev çi hele, hun paþta mane ?
Bêjin sedem, talana li Kurdistane.

Erd û hustunê mala wan, ji Mermerane.
Xanîyên me, ji Keviran, wek holikane.
Ban bi axa þor, fermana dilopane.
Berf barane, nexwaþê me, bê dermane.

Çi wêranîye ? ne xane, ne dikane.
Dizê hebuna Kurdistanê, bi palxane.
Mîrê Kurda kuþtin, kêyf û þahîya Axane.
Lê þervanên Kurd, bi Rim, Þur û Zirxane.

Kujerê Mîran, devleta Osmanîyane.
Axatî yê danîn, li dewsa Mîrane.
Axa wekê, Ga'yên baran, li ber, nîrane.
Zarokên Wahdetîn, mir, reþ, girê dane.

Ên, di þahî ya wan da, xwe, di hejîne.
Ên, di þînên wan da, Tehzayî da tîne.
Ên, di dîlanên wan da, xwe, di reqîsîne.
Ew Axa yen, sazî ya Osmanîyane.

Ji wan rabu, yek Mêrxasek, ji Axane.
Xalit begê, hevalê, Mîrê Kurdane.
Dem, dema, Zîlan, Mîlan, Kîkan, Cibrane...
Konfederasyona, eþîrên Kurdane...

Ên, li ber Pêxîrînga, dagirkerane.
Ên, birçî yê, ser text û aþxanane.
Kurê Rehya, dujminê kurê Mîrane.
Bi kirasê Kurdî, Þêrê Îslamêne.

Hemu, derbas bu, Axa jî, ji bîr bune.
Zarokên wan, wekê, Ala Rengîn mane.
Jin, Qîz û Bukên wan, bi tilîlîyane.
Kurdistan, bi Artêþî û Polêsane.

29. 07. 2006

Alî Cahît Kiraç / Alî Cahît Kiraç

Kurdistan Welatê Kurda ye ! Kerkûk Dilê Kurdistanê ye !

Bimire Dagirkerî ! Her Bijî Kurd û Kurdistan !